Marian Wondraczek
kpt. Marian Wondraczek (1934) | |
major | |
Data i miejsce urodzenia | 8 września 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 października 1964 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | Instytut Wojskowo-Geograficzny, |
Odznaczenia | |
|
Marian Herman Aleksander Wondraczek (ur. 8 września 1894 we Lwowie, zm. 5 października 1964 w Londynie) – oficer geograf Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 8 września 1894[1]. Pochodził ze Lwowa[2]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w Przemyślu[3].
Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów zawodowych geografów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. Specjalizował się w topografii, był zastępcą por. Mariana Hełm-Pirgo, szefa Oddziału Kartograficznego w Instytucie Wojskowo-Geograficznym, a po jego likwidacji pod koniec 1920 Wydziału Graficznego i po reorganizacji Wydziału Kartograficznego[3]. W 1923, 1924 był oficerem Wojskowego Instytutu Geograficznego[6][7][1]. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych geografów ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i w 1932 nadal pozostawał w służbie WIG[8]. W latach 30 był autorem map[9].
W 1939 był na stanowisku zastępcy szefa kancelarii sztabu armii „Modlin”. W chwili wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej był kierownikiem składnicy mobilnej map Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I, istniejącej w Warszawie do 7 września 1939, a następnie 10 września ewakuowanej do Lwowa, po czym wywiezionej do Rumunii[10][11]. Tam po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Podczas konwojowania we Lwowie zdołał zbiec z samochodu i ukryć na terenie miasta (wraz z nim odzyskał wolność przewożony wówczas płk dypl. Tadeusz Zieleniewski)[12].
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Dosłużył stopnia majora[2]. Zamieszkiwał w Londynie, 11 maja 1959 został naturalizowany[13]. Zmarł 5 października 1964 w Londynie[2]. Został pochowany na cmentarzu New Cemetery Willesden Green[2].
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[15]
Przypisy
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 819.
- ↑ a b c d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (8), s. 76, Maj 1965. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Marian Hełm-Pirgo: Początki kartografii wojskowej w Polsce Odrodzonej (1918–1920). Nowy Jork: Polski Instytut Naukowy w Ameryce, 1971, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1374.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1254.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1371.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1251.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 349, 833.
- ↑ Marian Wondraczek. worldcat.org. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Eugeniusz Sobczyński. Wojskowy Instytut Geograficzny w wojnie obronnej 1939 r.. „Geodeta-Historia”. Nr 9, s. 14, 15, 2009. ISSN 1234-5202.
- ↑ Departamenty Min. S. Wojsk. WIG. pism.co.uk. s. 2, 3. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Eugeniusz Sobczyński. Wojskowy Instytut Geograficzny w wojnie obronnej 1939 r.. „Geodeta-Historia”. Nr 9, s. 21, 2009. ISSN 1234-5202.
- ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. Nr 41718, s. 3411, 26 maja 1959.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Fotografia
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.