Ludwik III Andegaweński
Portret Ludwika III | |||
Herb Andegawenii-Sycylii-Jerozolimy | |||
Poprzednik | |||
---|---|---|---|
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Andegawenowie | ||
Data urodzenia | 25 września 1403 | ||
Data i miejsce śmierci | 12 listopada 1434 | ||
Przyczyna śmierci | Malaria | ||
Ojciec | |||
Matka | Jolanta Aragońska | ||
Rodzeństwo | Maria Andegaweńska René I Andegaweński Jolanta Andegaweńska Karol Walezjusz | ||
Małżeństwo | Małgorzata Sabaudzka | ||
Dzieci | Brak | ||
| |||
| |||
|
Ludwik III Andegaweński (Louis de Anjou) (ur. 25 września 1403, zm. 12 listopada 1434 w Cosenzy) – książę Andegawenii i Kalabrii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier i Piemontu, pretendent do tronu Neapolu, najstarszy syn Ludwika II Andegaweńskiego i Jolanty, córki króla Aragonii Jana I Myśliwego. Starszy brat Marii Andegaweńskiej – królowej Francji[1].
Życiorys
Pretendent do tronu Aragonii
Tron Korony Aragonii opróżnił się w 1410 roku, kiedy zmarł wuj Jolanty, król Martin. Jako córka króla Jana I Aragońskiego, brata i poprzednika Martina, Jolanta objęła tron aragoński dla młodego Ludwika. Jednakże choć były one niejasne, zasady sukcesji Królestwa Aragonii i hrabstwa Barcelony w tamtych czasach były rozumiane jako faworyzujące wszystkich męskich krewnych przed jakąkolwiek kobietą[1][2].
Jolanta i jej syn zwani byli popularnie królem i królową Czterech Królestw, gdyż pretendowali oni do tytułów króla Aragonii, Neapolu, Sycylii i Jerozolimy. Tych dwóch ostatnich królestw nigdy nie objęli w posiadanie. Tron aragoński również nie wszedł w ich posiadanie, gdyż w 1412 r. aragońskie Kortezy wybrały królem kastylijskiego królewicza Ferdynanda, ciotecznego brata Ludwika. Jolanta i jej syn uzyskali jednak pewne ziemie w Montpellier i Roussillon[2].
Pretendent do tronu Neapolu
Ojciec Ludwika zmarł w roku 1417 i jego 14-letni syn odziedziczył wszystkie jego tytuły. 4 grudnia 1419 r. papież Marcin V ogłosił Ludwika królem Neapolu. W Neapolu władała wówczas bezdzietna królowa Joanna II, która wyznaczyła na swojego następcę króla Aragonii i Sycylii (od 1416 r.) Alfonsa V. Wzorem swego ojca i dziada Ludwik III postanowił zbrojnie walczyć o królestwo Neapolu. W 1420 r. wylądował w Kampanii i obległ Neapol. Musiał jednak wycofać się, gdy przypłynęła flota aragońska. W 1421 r. Alfons wkroczył do Neapolu. W tym czasie papież Marcin, który ponosił większość kosztów wojny, zrezygnował z popierania Ludwika[3].
Wkrótce jednak pogorszyły się relacje między królową Joanną a Alfonsem. Po aresztowaniu przez Aragończyka Giovanniego Caracciolo, kochanka i pierwszego ministra Joanny, królowa opuściła Neapol i udała się do Aversy, gdzie spotkała się z Ludwikiem. Joanna adoptowała swojego niedawnego przeciwnika i mianowała go swoim następcą w miejsce Alfonsa. Ludwik otrzymał również od niej tytuł księcia Kalabrii[1][2][3].
Alfons wkrótce opuścił Neapol i powrócił do Aragonii. Joanna mogła więc wrócić do swojego królestwa[1][2].
Ludwik zamieszkał w swoich włościach w Kalabrii, razem ze swoją żoną Małgorzatą (1416 – 30 października 1479), córką księcia Sabaudii Amadeusza VIII i Marii, córki Filipa II Śmiałego, księcia Burgundii. Ich ślub odbył się 22 lipca 1431 r. Małżonkowie nie mieli razem dzieci[1][2][3][4].
Śmierć
Ludwik nie doczekał objęcia neapolitańskiego tronu umierając na malarię w 1434[4]
Wszystkie prawa tytularne odziedziczył po nim jego młodszy brat René I Andegaweński[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Kekewich, Margaret L. (2008). The Good King: René of Anjou and Fifteenth Century Europe. Palgrave Macmillan.
- ↑ a b c d e Amedeo Miceli di Serradileo, „Una dichiarazione di Luigi III d’Angiò dalla città di San Marco”.
- ↑ a b c Archivio Storico per la Calabria e la Lucania, Rome, XLIII,1976, s. 69–83.
- ↑ a b c Jean Favier, Le Roi René (Paris: Fayard, 2008).
Bibliografia
- Kekewich, Margaret L. (2008). The Good King: René of Anjou and Fifteenth Century Europe. Palgrave Macmillan.
- Jean Favier, Le Roi René (Paris: Fayard, 2008).
- Amedeo Miceli di Serradileo, „Una dichiarazione di Luigi III d’Angiò dalla città di San Marco”
- Archivio Storico per la Calabria e la Lucania, Rome, XLIII,1976, s. 69–83
- p
- d
- e
Hrabiowie Andegawenii |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Książęta Andegawenii |
|
- p
- d
- e
Pierwsi hrabiowie |
|
---|---|
Rorgonidesi |
|
Okres sprzeczny |
|
Druga dynastia w Maine |
|
Walki o sukcesję |
|
Andegawenowie |
|
Linia andegaweńska Kapetyngów |
|
Walezjusze | |
Linia andegaweńska Walezjuszów | |
Dynastia Guise |
|
Gonzagowie |
|
Burbonowie |
|
- p
- d
- e
Hrabiowie Apulli i Kalabrii |
| ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Książęta Apulli i Kalabrii |
| ||||||||||||
| |||||||||||||
Królowie Neapolu |
| ||||||||||||
Królowie Neapolu (unia z Hiszpanią) |
| ||||||||||||
Królowie Neapolu |
|
- 1816 – zjednoczenie Sycyli z Neapolem - powstaje Królestwo Obojga Sycylii
- p
- d
- e
Książęta i hrabiowie Prowansji |
| ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Królowie Prowansji (Dolnej Burgundii) |
| ||||||||
Hrabiowie Prowansji |
| ||||||||
Margrabiowie Prowansji |
|
- Britannica: biography/Louis-III-king-of-Naples-and-Sicily
- Catalana: 0038221