Lotniskowce eskortowe typu Long Island
Kraj budowy | Stany Zjednoczone |
---|---|
Użytkownicy | US Navy |
Stocznia | Sun Shipbuilding and Drydock |
Wejście do służby | 1941 |
Wycofanie | 1946 |
Zbudowane okręty | 2 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 11 800 t (standardowa) |
Długość | 149,96 m |
Szerokość | 21,18 m |
Zanurzenie | 7,82 m |
Napęd | 1 × diesel o mocy 8 500 KM |
Prędkość | 16,5 węzła (30,6 km/h) |
Zasięg | 10 000 Nm przy 14 kn (26 km/h) |
Załoga | 856 (Long Island) |
Uzbrojenie | różne w czasie wojny, np. |
Wyposażenie lotnicze | 16 samolotów (hangar) |
Lotniskowce eskortowe typu Long Island – typ dwóch amerykańskich lotniskowców eskortowych z okresu II wojny światowej.
Pracę nad okrętami rozpoczęto w 1939 na krótko przed wybuchem wojny, zamówione przez rządową agencję United States Maritime Commission jako statki handlowe Mormacmail i Mormancland zostały ukończone w 1940 roku, następnie nabyte przez marynarkę i przebudowane jako pierwsze amerykańskie lotniskowce eskortowe. Chociaż okręty wykorzystywano głównie do transportu wojska i samolotów, to jako jednostki eksperymentalne dostarczyły informacje wykorzystane w późniejszych okrętach tego typu. Po wojnie były wykorzystywane jako statki handlowe.
- USS „Long Island” (CVE-1) - przyjęty przez US Navy 2 czerwca 1941, wycofany 26 marca 1946, oznaczony kolejno AVG-1, ACV-1 i CVE-1.
- HMS „Archer” (D78) - przyjęty do służby w Royal Navy 17 listopada 1941, wycofany 6 listopada 1943, w USA oznaczony jako BAVG-1.
Linki zewnętrzne
- Archer class, uboat.net
- Long Island class escort carrier, le-revolution.blogspot.com
- p
- d
- e
|