Leopold Ernst von Firmian
Kardynał prezbiter |
|
Kraj działania | Święte Cesarstwo Rzymskie |
Data i miejsce urodzenia | 22 września 1708 Trydent |
Data i miejsce śmierci | 13 marca 1783 Pasawa |
Biskup Pasawy |
Okres sprawowania | 1763–1783 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 25 września 1729 |
Sakra biskupia | 1 marca 1739 |
Kreacja kardynalska | 14 grudnia 1772 Klemens XIV |
Kościół tytularny | San Pietro in Montorio |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 1 marca 1739 |
Konsekrator | Leopold Anton von Firmian |
Współkonsekratorzy | Joseph Franz Valerian Felix von Arco Ferdinand Joseph Gabriel von Sarentheim |
Konsekrowani biskupi | Anton Felix Ciurletti | 1744 | Joseph Adam von Arco | 1764 | Franz Karl Maria Cajetan von Firmian | 1774 | Thomas Johann Kaspar von Thun und Hohenstein | 1777 | |
Współkonsekrowani biskupi | Vigilius Augustin Maria von Firmian | 1744 | Sigismund von Schrattenbach | 1753 | Philipp Wirich Lorenz von Daun zu Sassenheim und Callenborn | 1757 | |
Leopold Ernst von Firmian (ur. 22 września 1708 w Trydencie, zm. 13 marca 1783 w Pasawie) – niemiecki kardynał.
Życiorys
Urodził się 22 września 1708 roku w Trydencie, jako syn Franza Alfonsa Georga von Firmiana i Barbary Elisabeth von Thun[1]. 25 września 1729 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 13 lutego 1739 roku został biskupem Seckau, a 1 marca przyjął sakrę[2]. Podczas wojny o sukcesję austriacką w latach 1740–1748 na próżno błagał swego wuja arcybiskupa o zachowanie neutralności wobec Bawarii[1]. W 1748 roku został biskupem koadiutorem Trydentu, jednak po ośmiu latach zrezygnował[2]. W 1763 roku został biskupem Pasawy, a także dożywotnim doradcą cesarzowej Marii Teresy[1]. Biorąc pod uwagę, że w Styrii, Salzburgu i austriackiej części Pasawy istniał tajny protestantyzm, Firmian uznał za konieczne stworzenie przeciwwagi poprzez wykształcone duchowieństwo, które mogłoby zaoferować ludziom pomoc duchową[1]. W 1764 roku został potępiony jako jansenista[1]. Chociaż podejrzenia biskupa, że jezuici byli przyczyną powództwa w Rzymie przeciwko jego świeckiemu duchowieństwu nie były całkowicie bezpodstawne, działał bardzo ostrożnie w tłumieniu Towarzystwa Jezusowego[1]. W 1765 roku został odznaczony Orderem Świętego Stefana[1]. 14 grudnia 1772 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Pietro in Montorio[2]. Popierał wprowadzenie patentu tolerancyjnego[1]. Zmarł 13 marca 1783 roku w Pasawie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Leopold Ernst von Firmian. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
- ↑ a b c d Leopold Ernst von Firmian. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-05-28]. (ang.).
- Walenty z Recji (?-475)
- Vivilo (739-?)
- Beat (?-753/54)
- Sydoniusz (753-756)
- Antelm
- Wisurich (770-777)
- Waldrich (777-804/05)
- Urolf (804/05-806)
- Hatto (806-817)
- Reginhar (818-838)
- Hartwig (840-866)
- Ermanrich (866-874)
- Engelmar (875-897)
- Wiching (898-899)
- Ryszard (899-902)
- Burchard (903-915)
- Gumpold (915-932)
- Gerard (932-946)
- Adalbert (946-970/71)
- Pielgrzym (971-991)
- Krystian (991-1013)
- Berengar (1013–1045)
- Egilbert (1045–1065)
- Bł.Altmann (1065–1091)
- Udalryk (1092–1121)
- Reginmar (1121–1138)
- Reginbert (1138–1147/48)
- Konrad Babenberg (1148/49-1164)
- Rupert I (1164–1165)
- Albono (1165–1169)
- Heinrich I von Berg (1169–1172)
- Theobald (1172–1190)
- Wolfger von Erla (1191–1204)
- Poppo z Akwilei (1204–1206)
- Manegold von Berg (1206–1215)
- Ulryk II (1215–1221)
- Gebhard I von Plain (1222–1232)
- Rudiger z Bergheim (1233–1250)
- Konrad I głogowski (1250)
- Berthold von Pietengau (1250–1254)
- Otto von Lonsdorf (1254–1265)
- Władysław (1265)
- Petrus z Wrocławia (1265–1280)
- Wichard z Pohlheim (1280–1282)
- Gottfried (1282/83-1285)
- Bernhard von Prambach (1285–1313)
- Albrecht II Kulawy (1313)
- Gebhard (1313–1315)
- Heinrich von Vienne (1317–1319)
- Albert II Sachsen-Wittenberg (1320–1342)
- Gottfried von Weißeneck (1342–1362)
- Albert III von Winkel (1363–1380)
- Johann von Scharffenberg (1381–1387)
- Hermann Digni (1387–1388)
- Rupert von Jülich-Berg (1388–1390)
- Georg Hohenlohe (1390–1423)
- Leonard von Laiming (1423/24-1451)
- Ulryk z Nußdorf (1451–1479)
- Georg Hessler (1480–1482)
- Fryderyk Mauerkircher (1482–1485)
- Fryderyk von Öttingen (1485–1490)
- Krzysztof von Schachner (1490–1500)
- Wiguleus von Marzoll (1500–1517)
- Ernest Bawarski (1517–1541)
- Wolfgang von Salm (1541–1555)
- Wolfgang von Closen (1555–1561)
- Urban von Trennbach (1561–1598)
- Leopold (1598–1625)
- Leopold Wilhelm (1625–1662)
- Karl Joseph (1662–1664)
- Wenzeslaus z Thun (1664–1673)
- Sebastian z Pötting (1673–1689)
- Johann Philipp Lamberg (1689–1712)
- Rajmund Ferdynand von Rabatta (1713–1722)
- Józef Dominik von Lamberg (1723–1761)
- Józef Maria (1761–1763)
- Kardynał Leopold Ernest von Firmian (1763–1783)
- Kardynał Joseph Franz Anton (1783–1795)
- Thomas Johann Kaspar (1795–1796)
- Leopold Leonhard (1796–1826)
- Karl Joseph Freiherr (1826–1839)
- Heinrich von Hofstätter (1839–1875)
- Josef Franz von Weckert (1875–1889)
- Antonius von Thoma (1889–1989)
- Michael von Rampf (1889–1901)
- Anton von Henle (1901–1906)
- Sigismund Felix (1906–1936)
- Simon Konrad Landersdorfer (1936–1968)
- Antonius Hofmann (1968–1984)
- Dr. Franz Xaver Eder (1984–2001)
- Wilhelm Schraml (2001–2012)
- Stefan Oster SDB (od 2014)
|
Biskupi Trydentu | - Uldarico II (1022–1055)
- Azzo (1055–1065)
- Enrico I (1068–dopo il 1082)
- Bernardo II (Pervaldo) (1082–1084)
- Adalberone (1084–1106)
- Gebardo (1106–1120)
- Adelpreto I (1120–1124)
- Altemanno (1124–1149)
- Arnoldo II (1149–1154)
- Eberardo (1154–1156)
- Adelpreto II (1156–1177)
- Salomone (1177–1183)
- Alberto Madruzzo (1184–1188)
- Corrado di Beseno (1188–1205)
- Federico Vanga (1207–1218)
- Adelpreto di Ravenstein (1219–1223)
- Gerardo Oscasali (1224–1232)
- Aldrighetto di Castelcampo (1232–1247)
- Egnone di Appiano (1250–1273)
- Enrico II (1274–1289)
- Filippo dei Bonacolsi (1289–1303)
- Bartolomeo II Querini (1304–1307)
- Enrico di Metz (1310–1336)
- Nicolò da Bruna (1338–1347)
- Gerardo da Manhauc (1347–1348)
- Giovanni di Pistoia (1348–1349)
- Mainardo di Neuhaus (1349–1360)
- Alberto di Ortenburg (1360–1390)
- Giorgio di Liechtenstein (1390–1419)
- Giovanni da Isny (1419)
- Armando de Cilli (1421)
- Ernesto Auer (1422)
- Enrico Flechtel (1422–1423)
- Aleksander mazowiecki (1423–1444)
- Benedetto da Trento (1444–1446)
- Giorgio Hack (1446–1465)
- Giovanni Hinderbach (1466–1486)
- Udalrico Frundsberg (1488–1493)
- Udalrico di Liechtenstein (1493–1505)
- Giorgio Neideck (1505–1514)
- Bernhard von Cles (1514–1539)
- Cristoforo Madruzzo (1539–1567)
- Ludovico Madruzzo (1567–1600)
- Carlo Gaudenzio Madruzzo (1600–1629)
- Carlo Emanuele Madruzzo (1629–1658)
- Sigismondo Francesco d'Austria (1659–1665)
- Ernst Adalbert von Harrach (1665–1667)
- Sigismondo Alfonso Thun (1668–1677)
- Francesco Alberti Poja (1678–1689)
- Giuseppe Vittorio Alberti di Enno (1691–1695)
- Giovanni Michele Spaur (1696–1725)
- Giovanni Benedetto Gentilotti (1725–1725)
- Antonio Domenico Wolkenstein (1726–1730)
- Domenico Antonio Thun (1730–1758)
- Leopold Ernst von Firmian (1748–1755)
- Francesco Felice Alberti di Enno (1758–1762)
- Cristoforo Sizzo de Noris (1763–1776)
- Pietro Vigilio Thun (1776–1800)
- Emanuele Maria Thun (1800–1818)
|
---|
Arcybiskupi Trydentu | - Franz Xavier Luschin (1824–1834)
- Jan Nepomucen de Tschiderer (1834–1860)
- Benedetto Riccabona de Reinchenfels (1861–1879)
- Giovanni Giacomo della Bona (1880–1885)
- Eugenio Carlo Valussi (1886–1903)
- Celestino Endrici (1904–1940)
- Carlo De Ferrari (1941–1962)
- Alessandro Maria Gottardi (1963–1987)
- Giovanni Maria Sartori (1987–1998)
- Luigi Bressan (1999–2016)
- Lauro Tisi (od 2016)
|
---|