Lactarius subumbonatus

Lactarius subumbonatus

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	gołąbkowate
Rodzaj	mleczaj
Gatunek	Lactarius subumbonatus
Nazwa systematyczna
Lactarius subumbonatus Lindgr. Bot. Notiser: 200 (1845)
Zasięg
Zasięg w Europie
Multimedia w Wikimedia Commons

Lactarius subumbonatus Lindgr. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1845 r. Sven Johan Lindgren i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna. Synonim: Lactifluus subumbonatus (Lindgr.) Kuntze 1891^[2].

Kapelusz

Średnica 3–7 cm, szybko się wypłaszczający z drobnym garbkiem na środku. Powierzchnia lekko pomarszczona i pofalowana, ciemnoczerwona, brązowoczerwonawa, ciemnobrązowa lub czarnobrązowa. Brzeg wyraźnie, szeroko prążkowany^[3].

Blaszki

Gość gęste, z blaszeczkami, przyrośnięte lub nieco zbiegające na trzon, początkowo blado żółtawe, żółtoochrowe lub żółtobrązowe, potem prawie pomarańczowe^[3].

Trzon

Wysokość 2–5 cm, nieregularnie cylindryczny lub pogrubiony u nasady, zwykle lekko zakrzywiony, pełny. Powierzchnia żółtawa, żółtobrązowa, żółtopomarańczowa lub żółtoczerwona, wierzchołek jaśniejszy, lekko włóknisto-puszysty z podłużnymi bruzdami będącymi przedłużeniami blaszek^[3].

Miąższ

Ochrowy do pomarańczowobrązowego, ciemniejszy w środku. Ma nieprzyjemny zapach podobny do mleczaja dębowego (Lactarius quietus) i łagodny smak. Mleczko jest białawe, wodniste, w smaku nie jest piekące^[3].

Znane są jego stanowiska głównie w Europie, poza nią podano pojedyncze stanowiska w Ameryce Północnej i Południowej. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony^[4]. W Polsce do 2003 r. gatunek ten był nieznany^[5], po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2012 r. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[6].

Naziemny grzyb mykoryzowy^[5]. Owocniki pojawiają się latem i jesienią w lasach iglastych, ogrodach, parkach i na poboczach dróg, w symbiozie z różnymi drzewami iglastymi, ale także z dębem lub bukiem, lubi tereny bardziej wilgotne^[3].

Jest grzybem jadalnym, ale małej wartości, ze względu na nieprzyjemny smak mięsa^[3].