Kuksy
| przysiółek wsi | |||
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | sztumski | ||
| Gmina | Dzierzgoń | ||
| Sołectwo | Morany | ||
| Część miejscowości | Morany | ||
| Strefa numeracyjna | 55 | ||
| Kod pocztowy | 82-440[2] | ||
| Tablice rejestracyjne | GSZ | ||
| SIMC | 0149096 | ||
Położenie na mapie gminy Dzierzgoń  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu sztumskiego  | |||
 53°55′17″N 19°18′05″E/53,921389 19,301389[1] | |||
| |||
 | Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kuksy |
Kuksy (niem. Kuxen) – przysiółek wsi Morany w Polsce, położony w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Dzierzgoń[3]. Wchodzi w skład sołectwa Morany. Miejscowość jest położona nad Jeziorem Kuksy (Kukskim).
Pierwotnie (w II połowie XIV wieku) występowała nazwa Gawsyeun. Były to dobra rycerskie. Na przełomie XV i XVI wieku pojawiały się nazwy Kuxen, Kuchsen i Kuxy. W II połowie XVII wieku pojawiła się nazwa Chuxtv[4].
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim[5]. W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, a w latach 1975–1998 do województwa elbląskiego.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64968
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 804 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Hinweise zur Familienforschung in Westpreußen [online], westpreussen.de (niem.).
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
Linki zewnętrzne
- Kuksy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 857 .
