Krabojadek ziemnowodny
Ichthyomys pittieri[1] | |||
Handley & Mondolfi, 1963[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | chomikowate | ||
Podrodzina | bawełniaki | ||
Plemię | Ichthyomyini | ||
Rodzaj | krabojadek | ||
Gatunek | krabojadek ziemnowodny | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
|
Krabojadek ziemnowodny[4] (Ichthyomys pittieri) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Krabojadek ziemnowodny występuje endemicznie w rozproszonych stanowiskach w zachodniej części Cordillera de la Costa, w północnej Wenezueli[5].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1963 roku amerykański teriolog Charles O. Handley i wenezuelski zoolog Edgardo Mondolfi nadając mu nazwę Ichthyomys pittieri[2]. Holotyp pochodził z pobliża górnego biegu rzeki Limón, w Parku Narodowym Henri Pittier w Wenezueli[6][5].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia
- Ichthyomys: gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- pittieri: Henri Francois Pittier lub Henri Francois Pittier Dormond (1857–1950), szwajcarski botanik, geograf, inżynier budownictwa i wszechstronny przyrodnik[8].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 95–175 mm, długość ogona 80–145 mm, długość ucha 6–12 mm, długość tylnej stopy 23–30 mm; masa ciała samic 38–147 g[9]. Wszystkie krabojadki mają brązowe futro grzbietu i biały lub srebrzysty spód ciała. Krabojadek ziemnowodny ma ogon wyraźnie krótszy niż długość ciała z głową, wyróżniają go także mniejsze niż u innych gatunków rodzaju górne zęby trzonowe[10]. Kariotyp tych gryzoni obejmuje 46 par chromosomów (2n=92, FN=94)[10].
Tryb życia
Krabojadek ziemnowodny jest spotykany od wysokości 700 do 1750 m n.p.m.[3][10]. Gryzoń ten występuje w wysokich lasach deszczowych i lasach mglistych. Prowadzi ziemnowodny, nocny tryb życia. Żywi się krabami i innymi bezkręgowcami wodnymi[3]. W niewoli jedzą różne wodne zwierzęta, ale preferują kraby z rodziny Pseudothelphusidae[10].
Populacja
Krabojadek ziemnowodny nie jest rzadki tam, gdzie pozostało sprzyjające mu środowisko, ale trudno go schwytać. Jego liczebność maleje. W zachodniej części zasięgu traci środowisko ze względu na wycinkę drzew pod pastwiska, zagrożeniem dla niego jest także skażenie wód. Występuje w kilku obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje krabojadka ziemnowodnego za gatunek narażony na wyginięcie[3].
Przypisy
- ↑ Ichthyomys pittieri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b C.O. Handley Jr. & E. Mondolfi. A new species of fish-eating rat, Ichthyomys, from Venezuela (Rodentia, Cricetidae). „Acta Biologica Venezuelica”. 3, s. 417–419, 1963. (ang.).
- ↑ a b c d N.N. Roach N.N., L. Naylor & S.L.N.& S. McCay L. Naylor & S.L.N.& S., Ichthyomys pittieri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T10762A3214545.en [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 390. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ichthyomys pittieri. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 346, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 323. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 406. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c d J.L. Patton: Mammals of South America. Cz. 2: Rodents. University of Chicago Press, 2015, s. 284–286. ISBN 978-0-226-16957-6. (ang.).