Kostki wstawne
Kostki wstawne[a], wstawki kostne, kostki szwów[b], kostki Worma[c] (łac. ossa suturarum, ossa suturalia, ossa Wormiana) – są niestale, jednak dość popularnie obecnymi drobnymi kośćmi w obrębie szwów czaszki. Szacuje się, że występują u ok. 8-15% populacji ogólnej.[1] Obecność kości Worma warunkowane jest powstaniem dodatkowych punktów kostnienia w obrębie błony mezenchymatycznej. Powstawanie kości szwów jest możliwe tylko w okresie, w którym pomiędzy tworzącymi się kośćmi czaszki jest obecna jeszcze niezmineralizowana błona mezenchymatyczna. Czynnikami indukującymi utworzenie wspomnianych dodatkowych punktów kostnienia mogą być mechaniczne bodźce zewnętrzne, podejrzewa się także wpływ czynników genetycznych.[1] Same w sobie traktowane są jako zmienność anatomiczna i nie dają żadnych objawów, budzą natomiast zainteresowanie m.in. antropologów, anatomów, chirurgów szczękowo-twarzowych, neurochirurgów i radiologów.
Etiologia
Kostki wstawne niekiedy występują jako część obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych. Niektóre z tych chorób to:
- pyknodysostoza
- choroba Menkesa
- wrodzona łamliwość kości
- dysplazja obojczykowo-czaszkowa
- zespół uszno-podniebienno-palcowy
- zespół Hajdu-Cheneya
- zespół Downa.
Historia
Używana w wielu językach (także w polskim) nazwa „kostki Worma” wiąże się z nazwiskiem duńskiego anatoma Olego Worma, profesora kopenhaskiej katedry anatomii w latach 1624–1639. Były one jednak znane już dawniej, a jednym z pierwszych uczonych je opisujących był Paracelsus[2].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka, tom I. PZWL 2006 ISBN 83-200-3181-8.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.