Koercja magnetyczna

Definicja koercji magnetycznej HC

Koercja magnetyczna (zwana również natężeniem powściągającym) - natężenie pola magnetycznego, które sprowadza namagnesowanie resztkowe ferromagnetyka do zera. Wartość koercji określa punkt przecięcia maksymalnej pętli histerezy z osią odciętych[1].

Zależnie od wartości koercji ferromagnetyki dzieli się na magnetycznie twarde (o dużej wartości koercji, powyżej 10 000 A/m), magnetycznie półtwarde (o wartościach pośrednich) oraz magnetycznie miękkie (o stosunkowo niewielkich wartościach koercji, poniżej 1000 A/m)[1].

Wartość koercji danego materiału, a nawet danej jego próbki zależy od temperatury, wcześniejszej obróbki cieplnej i mechanicznej, rozmiarów próbki, uzyskanej struktury domenowej i krystalicznej[1].

Przyrząd do pomiaru koercji to koercjometr[2].

Przypisy

  1. a b c „Encyklopedia fizyki” praca zbiorowa PWN 1973 t. 2 s. 776.
  2. „Encyklopedia fizyki” praca zbiorowa PWN 1973 t. 2 s. 31.
Kontrola autorytatywna (miara):
  • GND: 4665773-3
Encyklopedie internetowe:
  • PWN: 4008758
  • Catalana: 0091587
  • DSDE: koercivitet_-_magnetisk