Kościół Mariacki w Güstrowie

Kościół Mariacki

Pfarrkirche St. Marien

kościół parafialny, kościół farny
Widok z północnego zachodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Meklemburgia-Pomorze Przednie
Miejscowość	Güstrow
Adres	Markt 31, 18273 Güstrow
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicko-Luterański Północnych Niemiec
Imię	Maryi Panny
Historia Data zakończenia budowy ok. 1308 Ważniejsze przebudowy 1880–1883 Data zniszczenia • przez 1503 pożar Data odbudowy 1503–1508 Poprzednie wyznanie katolicyzm (do 1534)
Dane świątyni Styl gotycki Świątynia • materiał bud. • czerwona cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3 Organy • liczba głosów 41
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego Kościół Mariacki
Położenie na mapie Niemiec Kościół Mariacki
53°47′36″N 12°10′32″E/53,793333 12,175556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Mariacki (niem. Pfarrkirche St. Marien) – luterański, gotycki kościół farny znajdujący się w niemieckim mieście Güstrow. Jest jednym z obiektów na trasie Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego^[1].

Pierwsza wzmianka o kościele parafialnym w Güstrowie pochodzi z roku 1308. W 1340 ufundowano pierwsze organy oraz dwadzieścia ołtarzy bocznych. W 1357 własną kaplicę z ołtarzem urządziło Bractwo św. Bartłomieja, a w 1368 – Bractwo św. Katarzyny. Kościół został znacznie zniszczony podczas pożaru w Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w 1503 roku. Pięć lat później konsekrowano kościół, zainstalowano 18 nowych ołtarzy i zawieszono trzy dzwony. W 1533 zezwolono na odprawianie protestantom porannych nabożeństw przed godziną ósmą rano, a w następnym roku świątynię całkowicie przejęli luteranie. W 1552 usunięto wszystkie ołtarze i obrazy oraz zainstalowano nowe ławki. W latach 1718–1920 wieża kościelna mieściła mieszkanie strażnika miejskiego, a w 1765 czterospadowy dach wieżowy zastąpiono barokowym hełmem, który w 1780 pokryto miedzią. W latach 1880–1883 świątynię przebudowano wg projektu Georga Daniela(inne języki), m.in. podwyższono południową nawę. W 1942 brązowe dzwony zarekwirowano na cele wojenne, zachowano jedynie instrument z 1425 roku^[2]. W 1950 odlano trzy żeliwne dzwony z odlewni w Apoldzie^[3]. W 1978 wymieniono dach, w 1984 na wieży zainstalowano nowy mechanizm zegara. W latach 2004–2009 świątynię gruntownie odrestaurowano, a w 2014 zakończono trwającą 22 lata konserwację ołtarza głównego. W 2016 zawieszono nowe, brązowe dzwony^[2].

Świątynia gotycka, trójnawowa, o układzie halowym^[1][2].

Wnętrze zdobi ołtarz szafiasty z 1522 roku, autorstwa brukselskiego rzeźbiarza Jana Bormana(inne języki). Jest szeroki na 5,5 m i wysoki na 4,5 m. Składa się ze 180 figur; wewnętrzna część przedstawia sceny męki pańskiej, a skrzydła od zewnątrz zdobią rzeźby śś. Marii, Katarzyny, Piotra i Pawła^[4]. Dekorację malarską ołtarza wykonał Barend van Orley^[5]. Ołtarz wyremontowano w roku 1880 i odrestaurowano w latach 1997–2015, w 2006 roku patronat nad inwestycją objął ówczesny wiceprzewodniczący Bundestagu Wolfgang Thierse^[4].

Najstarszym elementem wyposażenia jest XV-wieczna pietà. Piaskowcową ambonę wykonał w 1583 roku Rudolf Stockmann(inne języki) z Antwerpii. Stalle dla radnych pochodzą z roku 1599. Wnętrze dekorują również liczne renesansowe epitafia^[5]. 43-rejestrowe organy wykonano w 1931 roku warsztacie Wilhelma Sauera i odrestaurowano w maju 2011^[3], instrument wbudowano w prospekt z lat 1764–1765 ustawiony na rokokowej emporze^[5]. Na wieży kościoła zawieszone są cztery brązowe dzwony – zabytkowy dzwon z 1425 roku oraz trzy dzwony odlane w 2015 roku w zakładzie Kunst- und Glockengießerei(inne języki) w Lauchhammer^[3].

• 
  Wygląd kościoła przed XIX-wieczną przebudową
• 
  Widok z południowego zachodu
• 
  Dachy naw
• 
  Nawa główna
• 
  Ołtarz główny
• 
  Ambona
• 
  Jedno z epitafiów
• 
  Empora i organy