Kościół Garnizonowy Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Kielcach

Kościół Garnizonowy w Kielcach
A.326 z dnia 15.07.1976 r.[1]
cerkiew wojskowa
Ilustracja
Front kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Miejscowość

Kielce

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

cywilno-wojskowa NMP Królowej Polski w Kielcach

Wezwanie

Najświętszej Marii Panny Królowej Polski
pierwotnie świętego Mikołaja

Historia
Data zakończenia budowy

1902–1904

Data poświęcenia

14 maja 1904

Aktualne przeznaczenie

kościół garnizonowy

Poprzednie wyznanie

prawosławne

Dane świątyni
Architekt

Stanisław Szpakowski

Świątynia
• materiał bud.


• murowany

Położenie na mapie Kielc
Mapa konturowa Kielc, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Ziemia50°52′03″N 20°37′07″E/50,867500 20,618611
Multimedia w Wikimedia Commons
Widok od strony wschodniej

Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski – dawna cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Mikołaja znajdująca się blisko centrum Kielc między ulicami Karczówkowską i Chęcińską. Została wzniesiona w latach 1902–1904 z inicjatywy ówczesnych władz guberni kieleckiej jako reakcja na rozpoczęcie przez kielczan w 1901 roku budowy kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża. Cerkiew, będąca już drugim takim obiektem na terenie miasta, przeznaczona była dla żołnierzy z 6 Pułku Strzelców Imperium Rosyjskiego, który stacjonował w pobliskich koszarach pochodzących z 70. lat XIX wieku.

Historia

14 maja 1904 roku wyświęcono główny ołtarz cerkwi. Podczas I wojny światowej okupacyjne władze austriackie urządziły w budynku obóz jeniecki. Po zakończeniu wojny cerkiew wykorzystywano jako magazyn.

W 1925 roku świątynia została przekazana Garnizonowi Kieleckiemu Wojska Polskiego i zaraz po tym rozpoczęto jej remont, podczas którego jej wnętrze zostało przebudowane w celu umożliwienia prowadzenia liturgii rzymskokatolickiej. Po zakończeniu remontu w dniu 8 grudnia 1926 roku dokonano poświęcenia obiektu i przemianowano na Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Na wyposażeniu kościoła znalazły się między innymi wejściowe drzwi, kamienna balustrada w prezbiterium oraz dzwon, które pochodziły z nieistniejącej już pierwszej wybudowanej cerkwi – soboru Wniebowstąpienia Pańskiego mieszczącej się obok katedry w miejscu obecnego skweru Stefana Żeromskiego. Dwa lata później, w 1928 roku zostały zamontowane organy. W latach 19531955 świątynia ponownie przeszła remont, podczas którego dokonano odnowy wnętrza kościoła oraz naprawiono więźbę i pokrycie dachu, a w 1992 roku na całym dachu i kopułach położono miedzianą blachę.

Na terenie kościoła znajdują się tablice pamiątkowe umieszczone ku czci żołnierzy i partyzantów, którzy zginęli broniąc Ojczyzny.

Koło kościoła przebiega szlak turystyczny czerwony czerwony szlak miejski prowadzący przez zabytkowe i ciekawe turystycznie miejsca miasta Kielce.

Architektura

Budynek cerkwi wybudowano według projektu Stanisława Szpakowskiego w stylu bizantyjskim. Cerkiew postawiono na planie równoramiennego krzyża greckiego mającego jednoprzęsłowe ramiona. Od strony zachodniej do głównego budynku przylega dzwonnica, w której znajduje się przedsionek prowadzący do wnętrza kościoła. Na środku głównej bryły znajduje się okazała kopuła, natomiast każde z ramion przykryte jest półkopułą, przylegającą do centralnej części budowli. Długość cerkwi wynosiła 15, szerokość 10, a wysokość 11 sążni (16 licząc do krzyża na kopule głównej). Budynek mógł pomieścić 900 osób i posiadał ogrzewanie parowe.

Dzięki 80 otworom okiennym wnętrze świątyni było dobrze oświetlone. Podłogę wyłożono terakotowymi płytkami. W dwupoziomowym, pozłacanym ikonostasie umieszczono kopie ikon z włodzimierskiego soboru w Kijowie. W prawym skrzydle, w niszy znalazło się przedstawienie Golgoty, napisane przez strzelca 6. pułku Kryłowa. Spod jego ręki wyszły także malowidła ścienne w kopule i nad głównym ołtarzem świętego Mikołaja Cudotwórcy. Drugi ołtarz – boczny – poświęcono Ikonie Matki Bożej „Znak” objawionej w Nowogrodzie. Budowa świątyni kosztowała 65 000 rubli. Obok postawiono plebanię.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2010-05-21] .

Zobacz też


  • p
  • d
  • e
Parafie rzymskokatolickie w Kielcach
Dekanat Kielce-Śródmieście
Dekanat Kielce-Południe[A]
Dekanat Kielce-Północ
Dekanat Kielce-Zachód
Dekanat masłowski[A]
  1. a b Jedynie parafie znajdujące się na terenie Kielc.
  2. Na terenie Kielc znajduje się kościół filialny.
  • p
  • d
  • e
kościoły
parafialne