Kościół św. Szczepana w Breisach am Rhein

Kościół św. Szczepana
Stephansmünster
kościół parafialny
Ilustracja
Widok z południowego zachodu
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Badenia-Wirtembergia

Miejscowość

Breisach am Rhein

Adres

Münsterplatz 2, 79206 Breisach am Rhein

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki (łaciński)

Archidiecezja

Fryburga Bryzgowijskiego

Wezwanie

św. Szczepana

Wspomnienie liturgiczne

26 grudnia

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

śś. Gerwazego i Protazego

Historia
Data rozpoczęcia budowy

XII wiek

Data zakończenia budowy

ok. 1500

Data zniszczenia

1945

Data odbudowy

1961

Dane świątyni
Plan świątyni
Styl

romanizm, gotyk

Wieża kościelna
• liczba wież


2

Liczba naw

3

Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii
Mapa konturowa Badenii-Wirtembergii, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Szczepana”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Szczepana”
Ziemia48°01′44,5″N 7°34′47,0″E/48,029028 7,579722
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Szczepana (niem. Stephansmünster, alem. Stephansmünschder) – rzymskokatolicki, romańsko-gotycki kościół parafialny noszący tytuł honorowy Münster, znajdujący się w niemieckim mieście Breisach am Rhein.

Historia

Za czasów rzymskich na tym wzgórzu znajdował się rzymski fort, istniejący pod koniec IV wieku. Nie znaleziono fundamentów kościoła z czasów Merowingów czy Karolingów, lecz fakt sprowadzenia do miasta relikwii śś. Gerwazego i Protazego w 1064 roku pozwala sądzić, że stała tu wówczas świątynia. Kościół w Breisach wzmiankowany jest w roku 1143[1].

Budowę późnoromańskiej świątyni rozpoczęto w wieku XII[1][2]. W XV wieku nastąpił zwrot w kierunku gotyku, w 1473 przebudowano romańskie filary, a następnie wzniesiono nowe prezbiterium oraz sklepienia żebrowe[1]. W 1496[3] lub 1500 roku wybudowano ażurowe lektorium[2], a w latach 1523–1526 wykonano ołtarz główny[4].

Kościół został zrujnowany w 1945 roku wskutek działań wojennych, lecz większość najcenniejszego zabytkowego wyposażenia nie została zniszczona[2]. Prace rekonstrukcyjne wspomagane przez władze francuskie ukończono w 1961 roku[3].

Architektura

Kościół ma formę trójnawowej bazyliki. Korpus nawowy i transeptpóźnoromańskie, a prezbiterium z absydą – gotyckie. Południowe ramię transeptu jest krótsze niż północne – jego długość jest podyktowana położeniem przy skarpie oraz na fundamentach rzymskiego fortu. Jedno przęsło nawy głównej odpowiada dwóm przęsłom naw bocznych. Arkady naw są ostrołukowe, a otwory okienne romańskiej części wieńczą łuki pełne. Dwie wieże dostawiono do ścian prezbiterium[1].

Wyposażenie

Fresk Sąd Ostateczny wykonał w latach 1488–1491 Martin Schongauer[2]. Wnętrze zdobi również relikwiarz autorstwa Petera Berlina z 1496 z kośćmi śś. Gerwazego i Protazego[5].

W prezbiterium ustawiono drewniany ołtarz szafiasty z lat 1523–1526, sygnowany inicjałami H.L.[2] Według legendy został on wykonany przez Hansa Liefrinka, który chciał wyjść za córkę miejskiego radnego Ruffachera. Warunkiem było wybudowanie ołtarza wyższego, niż sam kościół. Artysta rozwiązał ten problem, wykrzywiając jego iglicę w kierunku nawy, inspirując się napotkaną wygiętą różą[4]. Predellę zdobią figury ewangelistów, w centralnym polu ołtarza ulokowano scenę koronacji Matki Bożej. W prawym skrzydle umiejscowiono figury śś. Szczepana i Wawrzyńca, a w lewym – Gerwazego i Protazego. Pod iglicą ustawiono rzeźbę Świętej Anny Samotrzeciej w otoczeniu śś. Witalisa i Walerii oraz grających aniołów[5]. Ołtarz odrestaurowano w 1984 roku[6].

Drewnianą ambonę wykonał w 1567 roku cieśla Johannes Seger[6].

Przed 1730 rokiem organy znajdowały się na lektorium. Ostatnie przedwojenne organy wykonano w 1931 roku w warsztacie Xavera Möncha(inne języki) w Überlingen, lecz zostały one zniszczone wskutek pożaru wywołanego działaniami wojennymi. Obecny instrument wykonano w 1963 roku w zakładzie Johannes Klais Orgelbau(inne języki) w Bonn, odremontował go w 2000 roku organmistrz Wolfram Stützle z Waldkirch. Prócz niego we wnętrzu znajdują się również drugie, mniejsze organy[6].

Na wieżach kościoła zawieszonych jest łącznie dziesięć brązowych dzwonów. Dane instrumentów[7]:

Nr Waga Średnica Ton Rok odlania Ludwisarnia
10 160 kg 69 cm f" 2018 Bachert, Neunkirchen
9 213 kg 69 cm es" 1959 Hiremias Nirnberger
8 b.d. b.d. des" 2019 Bachert, Neunkirchen
7 766 kg 103 cm b' 1583 Hiremias Nirnberger
6 1153 kg 118 cm as' 1350 Bazylea
5 921 kg 114 cm ges' 2012 Bachert, Karlsruhe
4 1165 kg 121 cm f' 1623 Stephanus Moilot
3 1494 kg 136 cm es' 2011 Bachert, Karlsruhe
2 2093 kg 146 cm des' 1491 mistrz Georius, Spira
1 3850 kg 183 cm b0 2011 Bachert, Karlsruhe

Galeria

  • Widok z północnego zachodu
    Widok z północnego zachodu
  • Fasada
    Fasada
  • Wnętrze
    Wnętrze
  • Lektorium
    Lektorium
  • Ołtarz szafiasty
    Ołtarz szafiasty
  • Stalle
  • Ambona
    Ambona
  • Organy
    Organy
  • Relikwiarz śś. Gerwazego i Protazego
    Relikwiarz śś. Gerwazego i Protazego

Przypisy

  1. a b c d Nr. 50 (2014): Unser Münster: Breisacher Stadtpatrone Gervasius + Protasius | Unser Münster / Die Informationsschrift des Münsterbauvereins Breisach e.V. [online], journals.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2024-07-24]  (niem.).
  2. a b c d e St. Stephansmünster, [w:] breisach.net [online] [dostęp 2024-07-24] .
  3. a b Deutsche Stiftung Denkmalschutz - Münster St. Stephan - Breisach [online], Deutsche Stiftung Denkmalschutz [dostęp 2024-07-24]  (niem.).
  4. a b Breisacher Münster [online], breisach.net [dostęp 2024-07-24] .
  5. a b St. Stephansmünster - Stadt Breisach am Rhein [online], stadt.breisach.de [dostęp 2024-07-24] .
  6. a b c Breisach am Rhein – Münster St. Stephan – Orgel Verzeichnis – Orgelarchiv Schmidt [online] [dostęp 2024-07-24]  (niem.).
  7. Kath. Münster St. Stephan in Breisach [online], www.ebfr-glocken.de [dostęp 2024-07-24]  (niem.).