Klirens

Klirens (współczynnik oczyszczania) – objętość osocza całkowicie oczyszczonego z danej substancji w jednostce czasu. Wyraża sprawność, z jaką osocze zostaje oczyszczone z danej substancji. Klirens danej substancji obliczamy ze wzoru:

C x = D P {\displaystyle Cx={\frac {D}{P}}}

gdzie:

C x {\displaystyle C_{x}} – klirens danej substancji (jednostka objętości/jednostkę czasu)
D {\displaystyle D} – ładunek danej substancji usunięty z osocza w przyjętej jednostce czasu (jednostka miary ilości danej substancji)
P {\displaystyle P} – stężenie danej substancji w osoczu (ta sama jednostka miary ilości danej substancji jak wyżej/ta sama jednostka objętości).

Stosuje się najczęściej do diagnozowania pracy nerek (klirens kreatyniny, klirens inuliny), rzadziej szybkości eliminacji substancji przez wątrobę lub nerki.

Przykładowo, obliczając klirens kreatyniny w mililitrach na minutę, przyjmijmy:

U {\displaystyle U} – stężenie danej substancji w moczu [mg/ml]
V {\displaystyle V} – wielkość diurezy minutowej [ml/min]

Wówczas:

D = U V . {\displaystyle D=U\cdot V.}

Wprowadzając pozostałą zmienną:

P {\displaystyle P} – stężenie danej substancji w osoczu [mg/ml]

i podstawiając do ogólnego wzoru, otrzymamy:

C x = U V P {\displaystyle C_{x}={\frac {U\cdot V}{P}}}

gdzie:

C x {\displaystyle C_{x}} – klirens danej substancji [ml/min].

Najczęściej stosowanymi substancjami do określania klirensu nerkowego są: inulina, kwas paraaminohipurowy, mocznik, kreatynina, mannitol, sorbitol, witamina B12 znakowana kobaltem radioaktywnym.

Do oznaczania szybkości przesączania kłębuszkowego najlepszym narzędziem jest klirens inuliny; w praktyce zwykle wystarczający jest klirens kreatyniny.

Do oznaczania nerkowego przepływu osocza używa się kwasu paraaminohipurowego, który ulega stuprocentowej sekrecji w kanaliku nerkowym.

Do oznaczania skuteczności dializ stosuje się tygodniowy klirens mocznika.

Bibliografia

  • Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt: podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 604–606. ISBN 83-09-01792-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (strumień objętości):
  • GND: 4148067-3
  • BnF: 14435464k
  • BNCF: 52082