Kazimierz Kubicz

Kazimierz Kubicz

Wir

Data i miejsce urodzenia	18 października 1898 Dębica
Data i miejsce śmierci	10 września 1943 Anglia
Zawód, zajęcie	rolnik
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Kubicz, ps. Wir (ur. 18 października 1898 w Dębicy, zm. 10 września 1943 w Anglii) – polski rolnik, działacz niepodległościowy, plutonowy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 18 października 1898 w Dębicy, w ówczesnym powiecie ropczyckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Bronisławy z Urżów^[1][2]. Był bratem Bronisława, ps. Wierzba (ur. 1891), żołnierza 1 pułku piechoty Legionów Polskich, odznaczonego Krzyżem Niepodległości^{[3][4][5][6][7]}, i Stanisława (ur. 1900), krawca^[8][9]. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Tarnowie, a następnie uczył zawodu krawca^[1]. Został skautem w Tarnowie, a w 1914 wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich i przyjął pseudonim Wir^[1].

10 stycznia 1916 wstąpił do Legionów Polskich^[1][10]. 28 lutego tego roku, po złożeniu przysięgi, wyjechał z IV batalionem uzupełniającym na front^[1]. 6 marca 1916 został wcielony do 10 kompanii 6 pułku piechoty^[1][10]. Od 30 listopada do 25 stycznia 1917, chory, leczył się w szpitalu w Wiedniu, po czym wrócił do pułku^[1]. W maju tego roku został przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu do Wojska Polskiego^[1]. W czerwcu 1918 został zwolniony ze służby^[1].

2 października 1919 w Tarnowie wstąpił do Wojska Polskiego^[1]. 1 lutego 1920 przybył do kadry rzemieślniczej^[1]. 6 marca tego roku został przeniesiony do szwadronu zapasowego 6 pułku ułanów i 26 kwietnia mianowany starszym ułanem^[1]. Później został przeniesiony na front do 2 szwadronu 6 pułku ułanów i wyznaczony na stanowisko patrolowego^[1]. 16 lipca na stacji kolejowej Radziwiłłów został ranny w lewą nogę^[1]. Ze szpitala wrócił na front do szwadronu^[1]. Wyróżnił się 23 września 1920 w bitwie pod Zasławiem^[1]. Następnego dnia rotmistrz Witold Cieśliński, dowódca 2 szwadronu sporządził wniosek na odznaczenie Orderem Virtuti Militari, w którym napisał: „w szarży 2-go szwadronu pod Zasławiem z szaloną brawurą jeden z pierwszych położył trupem paru bolszewików i nie uważając na najeżone bagnety żelaznej brygady bolszewickiej wraz z plutonowym Stanisławem Berowskim i ułanem Kotlińskim przerwał środek ich pozycji. Świetnym swym czynem przysłużył się niezmiernie do porażki bolszewików”^[1].

W 1921, w ramach osadnictwa wojskowego, otrzymał działkę o powierzchni 16 ha, położoną w sołectwie Podzamcze (od 5 maja 1930 była to samodzielna gromada Wola Piłsudskiego)^[1]. Pełnił funkcję prezesa Koła Ogniska Osadników^[1].

Był żonaty z Marią z Andrusiewiczów (1888–1943), z którą miał pięcioro dzieci: Zdzisława (ur. 1924), Kazimierę (ur. 1926), Józefa (ur. 1927), Marię Adaminę (ur. 1929) i Janusza (ur. 1933)^[1].

25 kwietnia 1940 cała rodzina została deportowana do Maromicy w ówczesnym rejonie oparińskim obwodu archangielskiego^{[11][12][13][14][15][16][17]}. W 1941, po amnestii, rodzina Kubiczów została przewieziona do wsi Tuietas w Kazachstanie. Kazimierz z synem Zdzisławem został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a później ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Pozostała czwórka dzieci w 1946 została repatriowana do Krosna Odrzańskiego^[18].

Kazimierz zmarł 10 września 1943 jako plutonowy 1 pułku rozpoznawczego i został pochowany na cmentarzu Newmarket^[19][20][21].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3518^[1][22]
• Krzyż Niepodległości – 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[23][2][24]
• Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich^[25]

• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
• Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.