Kazimierz Albert

Kazimierz Albert
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1897
Szczepiatyn

Data śmierci

1977

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Galicyjski pułk piechoty nr 55
4 pułk Strzelców Podhalańskich
34 pułk piechoty
40 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Wojskowy Karola

Kazimierz Karol Albert (ur. 1 stycznia 1897[1][2][3] w Szczepiatynie, zm. 1977) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Szczepiatynie, w ówczesnym powiecie rawskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jerzego[4]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 55 ze Lwowa. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1918 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 dywizjonie żandarmerii polowej etapowej, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk Strzelców Podhalańskich[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 990. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pułk Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[7]. Później został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej[8]. W listopadzie 1924 roku został przydzielony z 34 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko oficera instrukcyjnego[9][10]. W marcu 1926 roku, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do macierzystego pułku[11]. W Białej Podlaskiej pełnił służbę przez kolejnych osiem lat[12][13]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Z dniem 10 września 1934 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[15][16]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Następnie został przeniesiony do 40 pułku piechoty we Lwowie, w którym dowodził I batalionem[17].

Na czele tego batalionu walczył w obronie Warszawy[18][19]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. 31 marca 1940 roku został przeniesiony z Oflagu X B do Oflagu X A, a później do Oflagu VI B Dössel. 16 kwietnia 1946 przyjechał do Szczecina, skąd udał się do Bielska[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29, tu podano, że urodził się 1 stycznia 1897.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 33, sprostowano datę urodzenia z „28 stycznia 1897” na „1 stycznia 1897”.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 194, ponownie sprostowano datę urodzenia z „1 stycznia 1897” na „28 lutego 1897”.
  4. ↑ a b Straty ↓.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 376, 636.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 233, 538.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 88.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 224, 430.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 705.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 208, 374, 1328.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 9.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50, 215.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58, 564.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 128.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 261.
  16. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 54.
  17. ↑ Grzybowski 1990 ↓, s. 23, 27.
  18. ↑ Porwit 1979 ↓, s. 135, 148, 273.
  19. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 151, 214, 333.
  20. ↑ Grzybowski 1990 ↓, s. 177.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58.
  22. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 401.
  23. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  24. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29.
  25. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 636.

Bibliografia

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
  • Jan Grzybowski: 40 pułk piechoty „Dzieci Lwowskich” w obronie Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07846-7.
  • Marian Porwit: Obrona Warszawy wrzesień 1939 r. Wspomnienia i fakty. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
  • Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-08-06].