Juliusz Tym

Juliusz Tym

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1969 Poznań
Zawód, zajęcie	pułkownik
Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: sztuka wojenna, historia Polski i powszechna XX w., historia wojskowości, historia systemów bezpieczeństwa
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	2006 – nauki wojskowe Akademia Obrony Narodowej
Habilitacja	28 maja 2013 – historia Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Polska Akademia Nauk
Status	członek Komisji Historii Wojskowości Komitetu Nauk Historycznych
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Obrony Narodowej / Akademia Sztuki Wojennej
Stanowisko	dyrektor Instytutu Strategii Wojskowej, prodziekan Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego
Okres zatrudn.	od 2007
Odznaczenia

Juliusz Stanisław Tym (ur. 31 marca 1969 w Poznaniu) – polski historyk wojskowości, pułkownik Wojska Polskiego.

Juliusz Tym w 1989 roku zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W 1989 roku rozpoczął studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 30 grudnia 1994 roku obronił pracę magisterską o Międzyrzeckim Rejonie Umocnionym pt. Front Ufortyfikowany łuku Odry-Warty 1934–1945 napisaną pod kierunkiem Karola Olejnika. Po odbyciu studiów doktoranckich na Wydziale Wojsk Lądowych Akademii Obrony Narodowej, obronił tamże pracę pt. Operacyjno-taktyczne użycie kawalerii samodzielnej Wojska Polskiego w latach 1921–1939, na podstawie której uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w specjalności sztuka wojenna^[1]. W 2013 roku habilitował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie w dziedzinie nauk humanistycznych, w dyscyplinie historia, historia Polski i powszechna XX w., historia wojskowości, historia systemów bezpieczeństwa, przedstawiwszy dzieło Wojska pancerne Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1940–1947. Doktryna, organizacja, szkolenie i działania bojowe^[1][2].

Bezpośrednio po studiach rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy w Wyższej Szkole Oficerskiej im. Stefana Czarneckiego w Poznaniu. Po jej ukończeniu rozpoczął zawodową służbę wojskową. Pełnił ją w pododdziałach zmechanizowanych i rozpoznawczych 15. Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa w Wędrzynie. W latach 2000–2001 organizował jedyny w Wojsku Polskim konny pododdział reprezentacyjny. Następnie delegowany do Ministerstwa Obrony Narodowej. 5 marca 2007 roku rozpoczął pracę jako adiunkt na Akademii Obrony Narodowej, początkowo w Katedrze Historii Sztuki Wojennej, a po jej przekształceniu w Zakładzie Analiz Współczesnych Konfliktów i Historii Wojen. W latach 2013–2016 pełnił funkcje: kierownika zakładu, kierownika Katedry Historii Wojskowości oraz prodziekana Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego. Po przekształceniu AON od 2016 roku profesor nadzwyczajny w Akademii Sztuki Wojennej (ASzWoj). Był organizatorem i pierwszym dyrektorem Instytutu Strategii Wojskowej. 11 marca 2019 roku został dyrektorem Instytutu Historii Wojskowej i Służb Specjalnych ASzWoj^[1]. Był członkiem Komisji Historii Wojskowości Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk^[2][3].

Jego zainteresowania naukowe obejmują takie zagadnienia jak: historia sztuki wojennej, historia kawalerii polskiej, dzieje broni pancernej i kawalerii pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, biografistyka wojskowa oraz wojna Jom Kippur^[1].

W latach 2005–2016 wchodził w skład powołanego przez szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (KPRP) zespołu, który opracował projekt Orderu Krzyża Wojskowego oraz przywrócono Medal za Długoletnią Służbę^[1]. Z początkiem 2017 roku zespół przekształcono w Zespół do opracowania i opiniowania spraw związanych z orderami i odznaczeniami, heraldyką i weksylologią przy KPRP. W jego ramach uczestniczył w opracowaniu projektu Medalu Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W latach 2005–2014 oraz od 2018 roku członek Komisji Historycznej do spraw Symboliki Wojskowej Ministerstwa Obrony Narodowej^[1].

• 2011 – Wojskowy Krzyż Zasługi „za dokonany w czasie służby czyn przynoszący szczególną korzyść Wojskom Lądowym, a wykraczający poza zwykły obowiązek”^[4][5]
• 2015 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności popularyzatorskiej w dziedzinie historii wojskowości” (dekoracja w 2017)^[6][7]