Joseph Dalton Hooker
Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1817 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1911 | ||
Zawód, zajęcie | botanik, podróżnik | ||
Narodowość | brytyjska | ||
Alma Mater | University of Glasgow | ||
Odznaczenia | |||
Royal Medal (1855) (1866) (1888) (1892) (1908) | |||
|
Sir Joseph Dalton Hooker (ur. 30 czerwca 1817 w Halesworth (hrabstwo Suffolk), zm. 10 grudnia 1911 w Sunningdale (hrabstwo Berkshire) – botanik i podróżnik angielski. Laureat Medalu Copleya.
Życiorys
Urodził się jako drugi syn Sir Williama Jacksona Hookera. Swą edukację rozpoczął w szkole w Glasgow, następnie studiował medycynę na tamtejszym uniwersytecie. Doktorat z medycyny obronił w roku 1839[1].
Uczestniczył w licznych podróżach badawczych. Brał udział w wyprawie na Antarktydę z Jamesem Clarkiem Rossem, po powrocie z której wydał książki: Flora Antarctica, Flora Novae Zelandiae i Flora Tasmanica. W latach 1847-1851 podróżował po północnych Indiach. Mimo przygód (spędził jakiś czas jako więzień radży Sikkimu), wyprawa była znacznym sukcesem pod względem badawczym. Hooker i jego towarzysz, dr Campbell, opisali nieznane dotąd pogranicza Himalajów (wyniki badań opublikowało Calcutta Trigonometrical Survey Office), oraz zebrali dane na temat flory Sikkimu (w szczególności tamtejszych rododendronów) i Indii[1].
Podczas swych licznych podróży zwiedził też Tybet, Maroko, Nową Zelandię, Australię, Falklandy, Himalaje oraz zachodnią Amerykę Północną. Był zwolennikiem teorii ewolucji Darwina. Zajmował się botaniką systematyczną oraz geografią roślin.
W poszczególnych krajach pracował nad poznawaniem i opisywaniem nowych roślin, tworząc w ten sposób leksykony przyrodnicze: Flora Antarktydy (1844–1847), Flora w Indiach (1875–1897). Opracował też klasyfikację roślin wraz z George'em Benthamem pt.: Genera Plantrum (1862–1883)[1].
W 1847 został członkiem Towarzystwa Królewskiego, którego prezesem wybrano go w 1873. Otrzymał kolejno (w 1854, 1887 i 1892) trzy medale Towarzystwa: Royal, Copleya i Darwina. W 1907 otrzymał Order of Merit. Mianowany w 1855 wicedyrektorem ogrodów w Kew, dziesięć lat później zastąpił na tym stanowisku swego ojca, i piastował pozycję dyrektora przez 20 lat. Przyczynił się do ich powiększenia[1].
Na jego cześć nazwano wyspę.
Standardową skróconą formą autora, używaną do wskazania przy cytowaniu nazw botanicznych, jest Hook.f.[2].
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
lata 20. |
|
---|---|
lata 30. |
|
lata 40. |
|
lata 50. |
|
lata 60. |
|
lata 70. |
|
lata 80. |
|
lata 90. |
|
rok 1900 |
|
- ISNI: 0000000119706167
- VIAF: 17306215
- ULAN: 500004899
- LCCN: n86843993
- GND: 118774891
- NDL: 00443715
- BnF: 12391191g
- SUDOC: 060861126
- NLA: 35205044
- NKC: uk2007312092
- BNE: XX1312394
- NTA: 070560374
- BIBSYS: 2099878
- CiNii: DA00449008
- Open Library: OL5993834A
- NUKAT: n2004091492
- OBIN: 33970
- J9U: 987007262694105171
- PTBNP: 832325