Jerzy Dygdała

Jerzy Dygdała (ur. 24 stycznia 1945 we Lwowie^[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych.

Specjalizuje się w historii nowożytnej. W 1968 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 1968-1980 pracował na macierzystej uczelni, w Instytucie Historii i Archiwistyki, w Zakładzie Historii Powszechnej i Polskiej XVI-XVIII w.^[1]. Tam w 1974 obronił pracę doktorską Polityka Torunia wobec władz Rzeczypospolitej w pierwszym okresie panowania Stanisława Augusta 1764-1772 napisaną pod kierunkiem Jerzego Wojtowicza, w 1983 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Życie polityczne Prus Królewskich u schyłku ich związku z Rzecząpospolitą w XVIII wieku. Od 1980 r. zatrudniony w Instytucie Historii PAN, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Pracowni Historii Pomorza i Krajów Bałtyckich. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1995.

Od 1972 r. członek Towarzystwa Naukowego w Toruniu, członek Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym oraz Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Jego bratem jest fizyk, Roman Dygdała^[1].

• Życie polityczne Prus Królewskich u schyłku ich związku z Rzecząpospolitą w XVIII wieku : tendencje unifikacyjne a partykularyzm (1985)
• Nawra Kruszyńskich i Sczanieckich : studium z dziejów szlachty i ziemiaństwa ziemi chełmińskiej (wraz ze Szczepanem Wierzchosławskim, 1990)
• Adam Stanisław Grabowski (1698-1766) : biskup, polityk, mecenas (1994)
• Urzędnicy miejscy Torunia : spisy 1651-1793 (2002)

• Prof. dr hab. Jerzy Dygdała, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-09] .
• Katalog Biblioteki Narodowej
• Biogram na stronie Instytutu Historii PAN
• Tomasz Krzemiński i Tomasz Łaszkiewicz: Bibliografia publikacji Jerzego Dygdały za lata 1972–2014. "Zapiski Historyczne"