Jean de Chokier de Surlet

Jean de Chokier de Surlet
Kraj działania	Księstwo Liège
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1571 Liège
Data i miejsce śmierci	19 sierpnia 1656 Liège
wikariusz generalny diecezji Liège
Okres sprawowania

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja Liège

Jean de Chokier, baron de Surlet (ur. 14 stycznia 1571 w Liège, zm. 19 sierpnia 1656 tamże) – flamandzki historyk i prawnik, znawca prawa kanonicznego, pisarz polityczny z Księstwa Liège, uważany za najważniejszego ucznia Justusa Lipsiusa^[1].

Biografia

Urodził się w rodzinie szlacheckiej w biskupim Księstwie Liège^[2]. Został wybrany kanonikiem kapituły przy miejscowej katedrze Najświętszej Marii Panny i św. Lamberta oraz wikariuszem generalnym do spraw duchowych w okresie episkopatu księcia Ferdynanda Wittelsbacha.

Twórczość

W swojej twórczości, zgodnie ze wskazówkami Lipsiusa, odwoływał się do twórczości Tacyta oraz stosował sententiae i exempla^[3].

Pisał po łacinie:

Onosandri Strategicus, sive De Imperatoris Institutione. Additae in extremo operis variantes lectiones ex Codd. diversorum M. SS. depromptes, 1610
Thesaurus politicorum aphorismorum. In quo principum, consiliariorum, aulicorum institio proprie continetur. Una cum exemplis omnis aevi ..., 1610 (polskie tłumaczenie: przeł. Andrzej Rudomina, wydane drukiem pod tytułem O odmianie państw i zgubie panujących i o słusznym ratunku, Wilno 1652, wznowiono pt. Fortuna państw i panujących w 1738 r.^[4]^[5])
Tractatus de re nummaria prisco ævi: quae collata ad æstimationem monetæ præsentis: ad Historia cùm profane, tùm sacræ intelligentiam non parum utilis, 1619
Commentaria in regvlas Cancellariae Apostolicae: sive in Glossemata Alphonsi Sotto, glossatoris nuncupati, 1621
Scholia dans Primarias Preces Imperatoris, 1621
Tractatvs de legato, 1624
Vindiciae Libertatis Ecclesiasticae: Divisae In Dvas Partes: In quarum prima ostenditur Appellationes ab Ecclesiasticis Iudicibus in causis ciuilibus inter Laicos motis, in Imperiali Camera non esse interponendas, nec ab ea recipiendas. Altera scribitur Contra impios Ecclesiae Mastyges, illius bona, ac iura vsurpantes , 1630
Facis historiarum centuriae duae: Quarum prima continet mores diversarum gentium, Altera ritus sacros ..., 1650

Przypisy

↑ Jon R. Snyde: Dissimulation and the Culture of Secrecy in Early Modern Europe. Berkeley: University of California Press, 2012, s. 231. ISBN 978-0-520-27463-1.
↑ Michel André: Cours alphabétique et méthodique de droit canon: mis en rapport avec le droit civil ecclésiastique, ancien et moderne.... T. 2. Paris: J.-P. Migne, 1845, s. 1235.
↑ Erik de Bom: Political Advice. W: The Oxford Handbook of Neo-Latin. Stefan Tilg, Sarah Knight (red.). Oxford University Press, 2015, s. 141–142. ISBN 978-0-19-994817-8.
↑ Ludwik Grzebień SJ: Andrzej Rudomina. iPSB. [dostęp 2022-07-06].
↑ Bibliografia Estreichera: Rudomina Andrzej S. J.. estreicher.uj.edu.pl. [dostęp 2022-07-06].