Jaskinia za Matką Boską
Plan jaskini | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | Dolina Mnikowska, Mników | ||
Właściciel | |||
Długość | 26 m | ||
Deniwelacja | 2 | ||
Wysokość otworów | 270 m n.p.m. | ||
Ekspozycja otworów | ku NW | ||
Kod | J.GT-03.14 | ||
Położenie na mapie gminy Liszki | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
Położenie na mapie powiatu krakowskiego | |||
50°03′54″N 19°42′25″E/50,065000 19,706944 | |||
| |||
Strona internetowa |
Jaskinia za Matką Boską, Schronisko nad Jaskinią nad Matką Boską – jaskinia w Dolinie Mnikowskiej we wsi Mników, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim na południowym skraju Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej[2].
Opis obiektu
Po prawej stronie (patrząc od dołu) obrazu Matki Bożej Skalskiej znajduje się opadająca w dół skalna ostroga. Za nią znajduje się na stromym zboczu rozszerzenie Doliny Mnikowskiej ograniczone dwiema skalnymi ostrogami i pionowym murem skalnym. Otwór jaskini znajduje się w górnej części zachodniego zbocza lewej ostrogi, tuż poniżej skalnego muru. Ma ekspozycję północno-zachodnią i jest widoczny z dołu, ze ścieżki wiodącej dnem doliny[1].
Nad otworem jaskini znajduje się okap o szerokości do 8 m i wysokości do 3 m. Z jego wschodniego końca w głąb skały biegnie korytarz o długości 9 m, kończący się niedostępną szczeliną biegnącą w kierunku Jaskini nad Matką Boską. Za dwumetrowym progiem znajduje się niewielka salka. Na zachodnim końcu okapu znajduje się płytka wnęka z rynną denną przechodzącą w niedostępną szczelinę[1].
Jaskinia powstała na pionowym pęknięciu w wapieniach pochodzących z jury późnej. Wytworzyła się w warunkach freatycznych – świadczą o tym liczne zagłębienia po kotłach wirowych na jej ścianach. Nacieki ubogie, w postaci zwietrzałych grzybków. Namulisko skąpe, złożone z gruzu wapiennego zmieszanego z gliną. Początkowa część jaskini jest widna, na ścianach przy otworze wejściowym rosną glony i mszaki, a nad otworem glony i paprocie. W głębi jaskinia jest sucha i ciemna[1]. Stwierdzono występowanie kilku gatunków pająków: Amaurobius fenestralis, Leiobunum rupestre, Lepthyphantes leprosus, Nesticus cellulanus, Tegenaria silvestris, Tegenaria ferruginea, Porrhomma convexum[3].
Historia poznania
Jaskinia jest znana i odwiedzana. Po raz pierwszy opisał ją Kazimierz Kowalski w 1951 roku[4]. W 1982 r. E.Sanocka-Wołoszynowa badała faunę pajęczaków w jaskini[3]. Dokumentację jaskini i plan opracował M. Szelerewicz w listopadzie 1999 r.[1]
Jaskinia nie jest dostępna turystycznie.
Przypisy
- ↑ a b c d e Mariusz Szelerewicz: Jaskinia za Matką Boską. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-26].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ a b E.Sanocka-Wołoszynowa, Badania pajęczaków jaskiń Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Wrocław: Acta Univ. Wratislav. 1981, 548. Prace Zoologiczne 11: 1-92
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951