Jan Narkiewicz
Kraj działania | Polska |
---|---|
Data urodzenia | 1806 |
Data i miejsce śmierci | 23 marca 1886 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | |
Prezbiterat |
|
Jan Narkiewicz (ur. w 1806 na Żmudzi, zm. 23 marca 1886 w Krakowie) – polski ksiądz katolicki, zesłaniec
Życiorys
Pochodzenia chłopskiego. Po ukończeniu gimnazjum w Krożach w 1826 roku wstąpił do seminarium w Worniach. W 1827 przeniósł się do zakonu pijarów. Po ukończeniu nowicjatu w Połocku został nauczycielem w Lubieszowie. Po kasacie zakonu zostaje księdzem świeckim i otrzymuje święcenia z rąk biskupa wileńskiego Kłągiewicza. Pracuje jako wikary w dobrach Radziwiłów w powiecie lidzkim, a po roku zostaje proboszczem. W 1857 wraca na Żmudź i zostaje proboszczem w Nowym Aleksandrowsku (dziś litewskie Zarasai, polska nazwa miejscowości-Jeziorosy) gdzie rozpoczyna murowanie kościoła[1] . W 1859 roku zostaje dziekanem i poboszczem w Kobryniu. W czasie powstania styczniowego nie brał udziału w walkach, jednak za propolskie kazania, już po zakończeniu powstania, skazany został na zesłanie na Sybir. Karę odbywał w Tunce nad Bajkałem od 1867 do 1875.[2] Następnie do końca życia mieszkał w Krakowie pełniąc posługę kapłańską przy kościele pw. św. Łazarza. W 1878 opublikował wspomnienia z zesłania.
Publikacje ks. Narkiewicza:
- Pamiętniki księdza wygnańca – pióra Jana Narkiewicza. Kraków, 1878[3]
- Wykład pacierza, składu apostolskiego, przykazań Bożych, kościelnych, świętych sakramentów, warunków do spowiedzi i dalszych przepisów religii świętej z zastosowaniem do życia praktycznego. T. 1
- Ze wschodu 1899
Przypisy
- ↑ JanJ. Narkiewicz JanJ., Pamiętnik Księdza Wygnańca, Lwów, s. 119 (pol.).
- ↑ Ksiądz Jan Narkiewicz Kurier Lwowski 1886 nr 85 s.2
- ↑ Zarasai [online], Wikipedia, 29 listopada 2023 [dostęp 2024-06-30] .
Bibliografia
- Franciszek Ziejka, 2007: W służbie Ojczyźnie i Pani z Jasnej Góry. O życiu i pracach o. Wacława, kapucyna. Alma Mater, 94. (pismo UJ)
Linki zewnętrzne
- Jan Narkiewicz – publikacje w bibliotece Polona