Jacek Jacenty Tomaszewski
Ten artykuł dotyczy oficera. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku. |
major | |
Data i miejsce urodzenia | 18 października 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 września 1939 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1939 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | 27 pułk piechoty |
Stanowiska | d-ca batalionu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Jacek (Jacenty) Tomaszewski (ur. 18 października 1895 w Uniejowie, zm. 29 września 1939 pod Szackiem) – major Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 18 października 1895 w Uniejowie, syn Antoniego i Władysławy z d. Anczykowska[1], późniejszy mieszkaniec Praszki[2]. Uczeń Szkoły Handlowej w Wieluniu[1]. Maturę zdał w 1922 przy Szkole Podchorążych w Bydgoszczy[1]. Należał do POW oddział w Praszcze od 15 września 1915. Ukończył szkołę podoficerską i szkołę podchorążych POW w Grześlakach[1]. Z zawodu był gorzelanym[1]. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918 w okolicach Złoczewa, Sieradza i Burzenina[1].
Od 24 grudnia 1918 żołnierz 7 kompanii II batalionu 27 pułku piechoty, późniejszy żołnierz zawodowy. Uczestnik wojny polsko–bolszewickiej na froncie wołyńskim. Późniejszy dowódca 3 kompanii w I batalionie 27 pułku piechoty. Ranny w walce 29 lipca 1920 nad Stochodem[1]. Awans do stopnia kapitana otrzymał 1 stycznia 1928[3]. Z 27 pp został przeniesiony do KOP 25 marca 1931. W KOP zajmował stanowiska m.in. oficera wyszkolenia w Pułk KOP „Sarny”, dowódcy kompanii ckm w Batalion KOP „Krasne” i dowódcy batalionu KOP „Dawidgródek”[3][2]. Mianowany majorem 19 marca 1939[4]. Ranny 29 września w bitwie pod Szackiem, po której dostaje się do niewoli. W tym samym dniu zamordowany przez żołnierzy rosyjskich. Pochowany na cmentarzu w Szacku[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką nr 1496[4][2][5]
- Medal Niepodległości (16 września 1931)[6]
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[4]
- Krzyż Walecznych[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi[4]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (7 listopada 1936)[7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Mastalski 2020 ↓, s. 561.
- ↑ a b c Książek 2008 ↓, s. 108.
- ↑ a b Mastalski 2020 ↓, s. 562.
- ↑ a b c d e f g h Mastalski 2020 ↓, s. 563.
- ↑ Nowicki 1929 ↓, s. 26.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za krzewienie czytelnictwa”.
Bibliografia
- Jan Książek: Wkład mieszkańców ziemi wieluńskiej w powstanie i rozwój 27 Pułku Piechoty w Częstochowie. Wieluń: Wieluńskie Towarzystwo Naukowe, 2008.
- Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, Pruszków 1993, s. 379.
- Teofil Nowicki: Zarys historii wojennej 27-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Lech Mastalski: Polska Organizacja Wojskowa. Okręg Częstochowsko-Wieluński Va/IX 1915-1918. Częstochowa: 2020. ISBN 978-83-945661-1-1.