Józef Gieysztor
Data i miejsce urodzenia | 15 lutego 1865 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 listopada 1958 | ||
Miejsce spoczynku | |||
Zawód, zajęcie | ekonomista i przyrodnik | ||
Narodowość | polska | ||
Tytuł naukowy | profesor | ||
Uczelnia | Wyższa Szkoła Handlowa w Warszawie, Politechnika Warszawska | ||
Rodzice | Emil Gieysztor | ||
Małżeństwo | Maria Rudzka | ||
Dzieci | Władysław, Jadwiga, Karol, Marian | ||
Odznaczenia | |||
|
Józef Michał Gieysztor (ur. 15 lutego 1865 w Kungurze na Syberii[1], zm. 8 listopada 1958 w Warszawie[2][3]) – polski ekonomista i przyrodnik, profesor Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie i docent Politechniki Warszawskiej[4]. Ekspert z zakresu kolejnictwa.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Emila i Jadwigi z domu Szukszty[1]. Studiował w Warszawie i Petersburgu. W 1903 roku na polecenie Zarządu Towarzystwa Kolei Wschodniochińskiej przybył do Mandżurii, podejmując badania nad znaczeniem ekonomicznym tej krainy oraz wschodniej Mongolii[2]. W 1904 roku ukazało się w Warszawie na łamach pisma Naokoło Świata sprawozdanie Gieysztora pt. Na Dalekim Wschodzie, będące pierwszą polską relacją dotyczącą Harbina[4]. Rok później w Petersburgu ukazał się raport Gieysztora w języku rosyjskim Badania ekonomiczne obszarów kolei Wschodnio-Chińskiej[4]. W latach 1913–1916 z polecenia Zarządu Kolei Wschodniochińskiej odbył dwie podróże do Japonii, Korei i Chin, celem zawarcia z rządami tych krajów umów o bezpośrednim połączeniu z kolejami Wschodniochińską i Transsyberyjską[2].
W roku 1931 w Warszawie nakładem Komitetu Wydawniczego Podręczników Akademickich ukazała się praca Gieysztora Eksploatacja handlowa kolei żelaznych[4]. Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów trzytomowej Podręcznej encyklopedii handlowej wydanej w 1931 w Poznaniu[5] .
Był ekspertem kolejnictwa na konferencjach pokojowych w Paryżu i Rydze, konferencji ekonomicznej w Portorose, Genui i Genewie, kongresach kolejnictwa w Rzymie i Londynie[3].
Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 72-3-5)[6].
Materiały archiwalne Józefa Gieysztora znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-62[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 kwietnia 1926)[8]
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)
Życie prywatne
1 czerwca 1891 roku ożenił się z Marią Rudzką (1868–1935)[3][6]. Mieli czworo dzieci: Władysława (1892–1960), Jadwigę, późniejszą Pawłowicz (1893–1957), Karola (1895–1911) i Mariana (1901–1961)[6].
Przypisy
- ↑ a b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa: Wyd. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 202 .
- ↑ a b c Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 74. ISBN 83-05-13407-5.
- ↑ a b c Gieysztor Józef Michał, [w:] StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 202 .
- ↑ a b c d Edward Kajdański: Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005, s. 243. ISBN 83-88164-88-0.
- ↑ Maciejewski 1931 ↓.
- ↑ a b c Profil Józefa Gieysztora na stronie Wielkiej Genealogii Marka Minakowskiego [online] [dostęp 2017-06-21] .
- ↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-21].
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 294 „za działalność naukową i publicystyczna w zakresie kolejnictwa”.
Bibliografia
- Franciszek Maciejewski: Podręczna encyklopedia handlowa, T. 1 (A-Ko). Poznań: Nakł. Poznańskiej Sp. Wyd., Izba Przemysłowo Handlowa, 1931.
Linki zewnętrzne
- Józef Gieysztor: Eksploatacja handlowa kolei żelaznych (1931) w bibliotece Polona