Hucisko Oleskie
| Państwo |
|
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia | 1,886 km² |
| Wysokość | 367 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy | 3265 |
| Kod pocztowy | 80713 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°55′15″N 24°57′10″E/49,920833 24,952778 | |
Hucisko Oleskie (Huta Oleska lub Huta Olejska; ukr. Гутище) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim na Ukrainie.
Do scalenia w 1934 r.[1], w II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego. Po II wojnie światowej gmina została wcielona do ZSRR.
Hucisko Oleskie było jedną z wielu wsi, której polscy mieszkańcy stali się ofiarą rzezi wołyńskiej. W latach 1944-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków[2].
W wyniku akcji przesiedleńczej w 1945 większość mieszkańców wsi dotarła i zamieszkała na terenie gminy Niegosławice w województwie lubuskim, m.in. w Bukowicy[3], gdzie dawni hutniacy zrzeszeni są w Kole Kresowiaków przy stowarzyszeniu Towarzystwo Bory Dolnośląskie.
Urodzeni w Hucisku Oleskim
- Zygmunt Michał Nestorowski (1915-1966) - kapucyn, kapelan Armii Krajowej, opiekun wysiedlanych Polaków.
- Franciszek Sikorski (ur. w 1930) - polski nauczyciel, pisarz, autor "Iwy Zielonej", opisującej ludobójstwo dokonane przez OUN-UPA[4].
Położenie
Na podstawie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Hucisko Oleskie to: zaścianek szlachecki w powiecie złoczowskim, położony 4 km na południowy-zachód od Podhorców i południowy wschód od Oleska[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 572
- ↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 499, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
- ↑ Maciej Boryna (red.), Z Kresów na Kresy, Szprotawa 2015 , s. 3
- ↑ RenataR. Pomarańska RenataR., Literatura piękna "nośnikiem pamięci" o martyrologii Kresów, t. 1, Lublin 2019, s. 106-107, ISBN 978-83-953559-0-5 .
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 202.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 202.
- Władysław Kubów, Terroryzm na Podolu Warsaw, 2003
- Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. baza.archiwa.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-23)].
- Stanisław Żurek, Kalendarium ludobójstwa ukraińskiego dokonanego na ludności polskiej w latach 1939 - 1948
- Maciej Boryna (red.), Z Kresów na Kresy, Szprotawa 1945 (ISBN 978-83-930137-8-4)
Linki zewnętrzne
- Hucisko Oleskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 202 .
- p
- d
- e
Powiat złoczowski (1920–39 i 1941–44) (► GG)
- Siedziba powiatu – Złoczów
| Przynależność wojewódzka |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →) | |||||
| Miasteczka (1920–34) | |||||
| Gminy miejskie (1920–39 →) | |||||
| Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →) |
| ||||
| Gminy (← 1941–44 →) |
|
