Heptameron

Heptameron – niedokończony zbiór opowiadań napisanych przez Małgorzatę z Nawarry^[1]. Dzieło zostało rozpoczęte w 1542 roku, a przerwała je śmierć autorki w 1549 roku. Składa się z 72 nowel, które w ciągu 7 dni opowiada sobie dla zabicia czasu grupa dziesięciu podróżników (pięć kobiet i pięciu mężczyzn), którzy z powodu powodzi, schronili się w Opactwie w Serrance u podnóża Pirenejów, gdzie przez dziesięć dni oczekiwać muszą na zbudowanie mostu w miejsce tego, który zabrały wezbrane wody rzeki Gave.

Tematem przewodnim wszystkich opowiadań jest miłość. Po każdej skończonej opowieści, rozmówcy spierają się o jej sens, o motywy, którymi kierowali się bohaterowie, demaskują ich ukryte pobudki i złą wiarę, która kazała im oszukiwać samych siebie.

Pod względem kompozycji utwór nawiązuje do Dekameronu Giovanniego Boccaccia oraz do Księgi tysiąca i jednej nocy, opowiadania zachowują swoją autonomię, ale komponują się w jedną całość. Utwór opublikowano w 1559 roku.

• The Heptameron Of The Tales of Margaret, Queen of Navarre Newly Translated into English from the Authentic Text of M. Le Roux de Lincy. ebooks.adelaide.edu.au. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-12)]. (ang.).
• Teresa Giermak-Zielińska: Renesansowa nowela we współczesnym przekładzie: "Heptameron" Małgorzaty z Nawarry. mazowsze.hist.pl. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-11)]. (pol.).

• Heptameron : opowiadania królowej Nawarry (wyd. 1911) w bibliotece Polona