Heliotrop (minerał)
Zobacz też: inne znaczenia wyrazu „heliotrop”. |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | ditlenek krzemu (SiO2) | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 6,5 – 7 | ||
Układ krystalograficzny | |||
Gęstość minerału | 2,61 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Połysk | szklisty | ||
|
Heliotrop – odmiana chalcedonu zbliżona do plazmy, w której na ciemnozielonym tle widoczne są czerwone plamki tlenków żelaza. Nazwa pochodzi od greckich słów helios (słońce) i tropein (zmieniać barwę), ponieważ daje on czerwonawe refleksy podczas obracania po zanurzeniu w wodzie. Ciemnozielona barwa heliotropu spowodowana jest nagromadzeniem kryształów aktynolitu.
Błędnie nazywany jest krwawnikiem lub kamieniem św. Stefana.
Występowanie
W wielu utworach typowych dla chalcedonu – niklonośnych stref wietrzenia skał zasadowych.
Okazy o zastosowaniu jubilerskim pochodzą z Indii – Płw. Kathijawar, Dekan, Chin, Rosji – Ural, Syberia, Pakistanu, Australii, Austria – Tyrol, Wielka Brytania – Szkocja, Niemcy, Czechy, Brazylii.
W Polsce występuje w Górach Wałbrzyskich.
Zastosowanie
Znany i wykorzystywany już w starożytności (wydobywano go głównie w Egipcie i na Cyprze). Stanowi atrakcyjny i poszukiwany, cenny kamień jubilerski, ozdobny i kolekcjonerski. Osiąga wysokie ceny. Zwykle nadaje mu się szlif kaboszonowy, wytwarza paciorki. Jest doskonałym materiałem rzeźbiarskim.
Zobacz też
Bibliografia
- W. Szumann – „Kamienie szlachetne i ozdobne”;
- N. Sobczak – „Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych”;
- R. Hochleitner – „Minerały i kryształy”;
- Leksykon Przyrodniczy – „Minerały”;
- Podręczny Leksykon Przyrodniczy – „Minerały i kamienie szlachetne”;
- K. Maślankiewicz – „Kamienie szlachetne”;
- C. Hall – „Klejnoty kamienie szlachetne i ozdobne”;
- G. G. Gormaz i J. J. Casanovas – „Atlas mineralogii”.
- Britannica: science/bloodstone
- SNL: heliotrop