Grunau Baby
Schneider Grunau Baby IIb | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Rzesza Niemiecka | ||
---|---|---|---|
Producent | Schneider, Slingsby, Elliotts of Newbury, Nord Aviation, NV Vliegtuigbouw, Laminação Nacional de Metais (później Companhia Aeronáutica Paulista, Brazylia) | ||
Konstruktor | Edmund Schneider | ||
Typ | Szybowiec | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1931 | ||
Lata produkcji | 1932 –? | ||
Liczba egz. | ok. 6000 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 13,57 m | ||
Długość | 6,09 m | ||
Powierzchnia nośna | 14,2 m² | ||
Masa | |||
Własna | 170 kg | ||
Startowa | 250 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 150 km/h | ||
Prędkość dopuszczalna | 210 km/h | ||
Prędkość min. opadania | 0,8 m/s przy 45 km/h | ||
Doskonałość maks. | 17 przy 55 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Rzuty | |||
|
Schneider Grunau Baby – seria jednomiejscowych szybowców zaprojektowanych w okresie międzywojennym przez Edmunda Schneidera.
Pierwszy szybowiec został zbudowany i oblatany w 1931 roku. Wyprodukowano ponad 6000 szybowców w różnych wariantach, co czyni go jednym z najliczniej produkowanych szybowców w historii. Oprócz Niemiec produkowany był także w kilkunastu innych krajach. Zaletami płatowca była prosta konstrukcja, wytrzymałość na przeciążenia i lądowanie na ziemnych lądowiskach.
Szybowiec został zaprojektowany jako mniejsza wersja Schneidera ESG 31, wyposażony w nowe eliptyczne skrzydła, podobne do konstrukcji firmy Akaflieg Darmstadt. Aerodyna była górnopłatem z wzmocnionym kokpitem. Założeniem konstruktora było zbudowanie płatowca zarówno do szkoleń, jak i akrobacji lotniczych.
Grunau Baby był wielkim sukcesem, promowanym przez mistrza szybownictwa – Wolfa Hirtha. Zmodernizowany model – Baby II powstał w 1932 roku po tragicznym wypadku pierwszej wersji. Wersja Baby II i ulepszona – Baby IIb były używane jako podstawowy szybowiec szkolny Deutscher Luftsportverband (później Nationalsozialistisches Fliegerkorps).
W 1941 roku 30 szybowców zbudowała Laminação Nacional de Metais, a później Companhia Aeronáutica Paulista w Brazylii pod nazwą „Alcatraz”. Podczas II wojny światowej Baby produkowany był we Francji (jako Nord 1300) i w Wielkiej Brytanii (jako Elliotts Baby EoN i Slingsby T5 – Slingsby użyło także kilku płatowców do opracowania własnych konstrukcji). Edmund Schneider wyjechał do Australii, gdzie kontynuował rozwój swoich szybowców. Efektem jego pracy były Baby 3 i Baby 4.
Bibliografia
- Michael Hardy: Gliders and Sailplanes of the World. Shepperton: Ian Allen, 1982, s. 50–51.
- Andrew Coates: Jane’s World Sailplanes and Motor Gliders. London: MacDonald and Jane’s, 1978, s. 97.
- Jerzy Kubalańca, Ryszard Witkowski: Zagraniczne szybowce w Polsce. Sandomierz: Stratus, 2009, s. 33-38. ISBN 978-83-89450-85-2. OCLC 750926885.
Linki zewnętrzne
- Dane techniczne Schneider Grunau Baby. sailplanedirectory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-07)]. (ang.)
- Opis wersji Baby IIb (niem.)