Giulio Gabrielli (1748–1822)
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1748 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 26 września 1822 | ||
Biskup Senigalii | |||
Okres sprawowania | 1808–1816 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 16 marca 1800 | ||
Prezbiterat | 23 marca 1800 | ||
Sakra biskupia | 14 lutego 1808 | ||
Kreacja kardynalska | 23 lutego 1801 | ||
Kościół tytularny | San Tommaso in Parione | ||
|
Data konsekracji | 14 lutego 1808 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Pius VII | ||||||
Współkonsekratorzy | Francesco Bertazzoli | ||||||
|
Giulio Gabrielli (ur. 20 lipca 1748 w Rzymie, zm. 26 września 1822 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 20 lipca 1748 roku w Rzymie, jako syn Angela Gabrielliego i Cateriny Trotti[1]. Studiował prawo a 16 marca 1800 roku przyjął święcenia diakonatu[1]. Osiem dni później przyjął święcenia prezbiteratu[2]. 23 lutego 1801 roku został kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Tommaso in Parione[2]. 11 stycznia 1808 roku został wybrany biskupem Senigallii, a 14 lutego przyjął sakrę[2]. Podczas francuskiej okupacji Rzymu, został aresztowany i osadzony w Novarze i Mediolanie, a w 1809 roku został przewieziony do Francji wraz z Piusem VII[1]. Za odmowę uczestnictwa w ślubie Napoleona i Marii Ludwiki, wraz z dwunastoma innymi kardynałami, został pozbawiony beneficjów i godności kardynalskiej[1]. W latach 1814–1820 pełnił rolę prefekta Kongregacji Soborowej, a w 1816 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. Od 1820 roku był kardynałem prodatariuszem apostolskim i pełnił tę rolę do śmierci, która nastąpiła 26 września 1822 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Datariusze apostolscy |
|
---|---|
Kardynałowie prodatariusze |
|
- VIAF: 89057192
- SBN: CFIV318223