Franciszek Skrzywanek

Franciszek Skrzywanek
major administracji major administracji
Data urodzenia

18 kwietnia 1894

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1973
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

4 Pułk Piechoty
40 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Franciszek Skrzywanek (ur. 18 kwietnia 1894, zm. 9 lipca 1973 w Londynie) – major administracji Wojska Polskiego II RP, awansowany na stopień podpułkownika piechoty przez Prezydenta RP na uchodźstwie.

Życiorys

Urodził się 18 kwietnia 1894. Kształcił się C. K. VI Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1908 ukończył III klasę[1]. W latach 1911–1914 był członkiem Stałych Drużyn Sokoła[2].

16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 pułku piechoty, a pod koniec tego roku przeniesiony do 3 pułku piechoty. Od maja 1915 służył w 12. kompanii 4 pułku piechoty[2][3]. 17 września 1917 został zwolniony z Legionów[2].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer Legionów został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[4]. Został awansowany na stopień porucznika piechoty w ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6], a następnie na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[7][8]. W latach 20. i 30. był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[9][10][11][12]. W 1936 był oficerem w Kancelarii Biura Inspekcji Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. Działał społecznie[3]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 29. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[13][14]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w Biurze Inspekcji GISZ na stanowisku kierownika kancelarii[15].

Był działaczem gniazda III we Lwowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[16]. Należał do Związku Legionistów Polskich, był sekretarzem Komendy Koła 4 pp Leg.[17]. Do 1939 figurował pod adresem ulicy Ursynowskiej 8 w Warszawie[18].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[3]. Prezydent RP na uchodźstwie mianował go na stopień podpułkownika w korpusie oficerów[19]. Zasiadał w IV Radzie Rzeczypospolitej Polskiej (1968-1970) z ramienia Ligi Niepodległości Polski.

Zmarł 9 lipca 1973 w Londynie[3]. Został pochowany na cmentarzu Camberwell New Cemetery Honor Oak[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. we Lwowie za rok szkolny 1907/8. Lwów: 1908, s. 118.
  2. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 25, s. 109, Grudzień 1973. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 105.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 425.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 373.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 206.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 56.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 570.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 427.
  14. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
  16. ↑ Protokół. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 6, 7, 8, s. 16, 1923. 
  17. ↑ Związek Legionistów Polskich 1936-1938. Sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 92.
  18. ↑ Książka telefoniczna. genealogyindexer.org, 1938. [dostęp 2018-10-10].
  19. ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych nr 10 z 1965 roku.
  20. ↑ M.P. z 1932 r. nr 132, poz. 199.
  21. ↑ Odznaka pamiątkowa dawnych Harcerzy małopolskich. „Wschód”. Nr 65, s. 11, 10 listopada 1937. 

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2019-02-16].
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Andrzej Niemierko: Nowy list z Australii od Lecha Paszkowskiego. mickiewicz.edu.pl. [dostęp 2018-10-10].
  • Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-19].