Franciszek Herchold
kapitan piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1900 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1918–1940 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1900 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci | 1940 | ||||||
Dorobek medalowy | |||||||
|
Franciszek Herchold[a] (ur. 28 stycznia 1900 w Czeladzi, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, lekkoatleta, medalista mistrzostw Polski w skoku w dal, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 28 stycznia 1900 w Czeladzi, w rodzinie Romana i Franciszki z Kozłowskich[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 5 pułku piechoty Legionów, stacjonującym w garnizonie Wilno. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której został ranny w 1919. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty, a także kursy narciarskie w 1925 i wychowania fizycznego w Poznaniu. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1921. W 1928 był zweryfikowany w korpusie oficerów piechoty z lokatą 6. Został komendantem Okręgowego Ośrodka WF w Wilnie w 1930. Od 1 stycznia 1932 awansowany do stopnia kapitana[3]. W latach 30. pełnił służbę w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. W marcu 1939 w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisku oficera mobilizacyjnego[4].
W czasie kampanii wrześniowej, po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[5]. Stamtąd nadsyłał korespondencję do bliskich. W 1940 wraz z innymi jeńcami został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.
Franciszek Herchold uprawiał lekkoatletykę, w tym skok w dal i biegi sprinterskie (w szczególności bieg na 200 metrów[6]). Podczas mistrzostw Polski 1923 w Warszawie zdobył srebrny medal startując w barwach 5 pułku piechoty i osiągając wynik 5,86 m[7]. Startował także w mistrzostwach Armii w tenisie ziemnym[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[9]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][11]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu wychowania fizycznego”[12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[13]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[14]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 63.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 163, jako Herhold.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39, w marcu 1939 zajmował 30. lokatę.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 552.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 307. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Biegacze – ofiary zbrodni Katyńskiej. maratonypolskie.pl, 10 kwietnia 2013. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 144. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Mistrzostwa Armii w tenisie ziemnym w Warszawie. nac.gov.pl. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276, jako Franciszek Jan Herhold.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 112.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104.
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 242.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.