Francisco de Solís Folch de Cardona
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | Hiszpania | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 16 lutego 1713 | ||
Data i miejsce śmierci | 21 marca 1775 | ||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Arcybiskup Sewilli | |||
Okres sprawowania | 1755–1775 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 16 marca 1749 | ||
Kreacja kardynalska | 5 kwietnia 1756 | ||
Kościół tytularny | Santi XII Apostoli | ||
|
Data konsekracji | 16 marca 1749 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Enrico Enriquez | ||||||||
Współkonsekratorzy | Juan Antonio Pérez Arellano | ||||||||
|
Francisco de Solís Folch de Cardona (ur. 16 lutego 1713 w Madrycie albo Salamance, zm. 21 marca 1775 w Rzymie) – hiszpański kardynał.
Życiorys
Urodził się 16 lutego 1713 roku Madrycie albo w Salamance, jako syn Joségo Solísa y Gante i Josefy Folch de Cardony[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich był kanonikiem kapituły w Maladze[1]. 20 stycznia 1749 roku został wybrany tytularny arcybiskupem Traianopolis i biskupem koadiutorem Sewilli, a 16 marca przyjął sakrę[2]. Trzy lata później został arcybiskupem ad personam Kordoby, a w 1755 – arcybiskupem Sewilli[2]. 5 kwietnia 1756 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi XII Apostoli[2]. Zmarł 21 marca 1775 roku w Rzymie[1].