Filipinomysz rdzawa
Apomys aurorae | |||
Heaney, Balete, Rickart, Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, Veluz, VandeVrede & Steppan, 2011 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | myszowate | ||
Podrodzina | myszy | ||
Plemię | Hydromyini | ||
Rodzaj | filipinomysz | ||
Podrodzaj | Megapomys | ||
Gatunek | filipinomysz rdzawa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Filipinomysz rdzawa[3] (Apomys aurorae) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 2011 roku amerykańsko-filipiński zespół zoologów (Amerykanie – Lawrence R. Heaney, Eric A. Rickart, Lawren VandeVrede i Scott J. Steppan oraz Filipińczycy – Danilo S. Balete, Phillip A. Alviola, Mariano Roy M. Duya, Melizar V. Duya i M. Josefa Veluz) nadając mu nazwę Apomys (Megapomys) aurorae[1]. Holotyp pochodził z obszaru 2 km na południe, 2 km na zachód od szczytu Mingan (15°27′52,4″N 121°23′03,2″E/15,464560 121,384210), na wysokości 1305 m n.p.m., w gminie Dingalan, w prowincji Aurora, na wyspie Luzon, w Filipinach[1][4]. Holotyp (o numerze 190812 FMNH) stanowi dorosły samiec schwytany w 15 czerwca 2006 roku przez Phillipa A. Alviolę i przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Chicago[1].
Apomys aurorae należy do podrodzaju Megapomys[4]. A. aurorae może być najbliżej spokrewniony z A. iridensis i A. zambalensis[4]. w górnej części swojego zakresu występowania jest sympatryczny w wąskim zakresie z A. minganensis, w szerszym zakresie z A. microdon i A. musculus[4]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[4].
Etymologia
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[5].
- aurorae: Aurora, Luzon, Filipiny[6].
Zasięg występowania
Filipinomysz rdzawa jest znana tylko z gór Mingan w południowej części Sierra Madre, we wschodniej wyspy Luzon, należącej do Filipin[4].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 126–152 mm, długość ogona 129–153 mm, długość ucha 18–21 mm, długość tylnej stopy 33–37 mm; masa ciała 58–92 g[7]. Samce są średnio nieco większe od samic we wszystkich pomiarach i ciężarze (81,2 g kontra 73,8 g)[7]. Filipinomysz rdzawa należy do mniejszych gatunków z podrodzaju Megapomys – pod względem głównych wymiarów jest tylko nieznacznie większa od filipinomyszy drobnookiej, filipinomyszy brunatnej i filipinomyszy reliktowej. Jest gryzoniem małej wielkości. Futro w części grzbietowej jest gęste i ma rdzawe, czerwonawo-brązowe ubarwienie z szarym podszerstkiem. W części brzusznej futro jest jaśniejsze[8].
Przypisy
- ↑ a b c d Heaney i in. 2011 ↓, s. 45.
- ↑ P.P. Engelbrektsson P.P., Apomys aurorae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 46.
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 663–664. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 46–47.
Bibliografia
- L.R. Heaney, D.S. Balete, E.A. Rickart, P.A. Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, M.J. Veluz, L. VandeVrede & S.J. Steppan. Seven New Species and a New Subgenus of Forest Mice (Rodentia: Muridae: Apomys ) from Luzon Island. „Fieldiana Life and Earth Sciences”. 2, s. 1–60, 2011. Muzeum Historii Naturalnej w Chicago (Field Museum of Natural History). DOI: 10.3158/2158-5520-2.1.1. (ang.).
- GBIF: 9061385
- NCBI: 932751