Ferdynand Piwowar
podporucznik | |||
Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1905 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1927–1940 | ||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | 73 Pułk Piechoty | ||
Stanowiska | dowódca plutonu ckm | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Późniejsza praca | nauczyciel, kierownik szkoły | ||
|
Ferdynand Stanisław Piwowar (ur. 3 maja 1905 w Męcinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – nauczyciel, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się jako syn Józefa i Marianny, z domu Wójtowicz. W 1925 ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Starym Sączu[a]. Trzy lata później w 1928 został absolwentem Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 4. Został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[1]. Był przydzielony do 73 pułku piechoty, później do 1 pułku Strzelców Podhalańskich, w którym odbywał następnie ćwiczenia wojskowe na stanowisku dowódcy plutonu ckm[2]..
Zawodowo w latach 1934–1939 pracował jako nauczyciel i kierownik Szkoły Powszechnej w Mrzygłodzie[3][4]. Był członkiem Związku Strzeleckiego (w 1936 w stopniu kompanijnego rezerwy)[5].
W sierpniu 1939, wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym, został zmobilizowany do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku, a po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 w jego szeregach udał się na szlak wojenny. Podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w walkach pod Mękarzowicami nad rzeką Nidę 7 września, później Koniecmostami, Skrobaczowem, Rytwianami, aż do kapitulacji pułku pod Tomaszowem Lubelskim. Został wzięty przez Niemców do niewoli, z której zbiegł, a następnie, po agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów pod Tarnopolem. Był przetrzymywany w obozie starobielskim[6]. Stamtąd nadesłał do bliskich dwie kartki pocztowe i telegram. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.
Jego żoną była Stanisława, z domu Steinmetz, z którą miał dwóch synów: Wiesława i Bogusława.
Upamiętnienie
W 2007 pośmiertnie awansowany na stopień porucznika[7].
W rodzinnej Męcinie na cmentarzu istnieje symboliczny grób Ferdynanda Piwowara, zaś przy kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej z 1992 (tak samo został upamiętniony inny zamordowany w ramach zbrodni katyńskiej pochodzący z Męciny, Władysław Pociecha).
W 50. rocznicę śmierci Ferdynanda Piwowara w 1990 na ścianie budynku Szkoły Podstawowej im. Króla Władysława Jagiełły w Mrzygłodzie umieszczono tablicę upamiętniającą jego osobę.
24 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w ogrodzie przy tejże szkole został poświęcony Dąb Pamięci wraz z kamieniem honorujące Ferdynanda Piwowara (zasadzenia dokonali jego syn Wiesław, synowa, wnuk oraz byli uczniowie z Mrzygłodu)[8].
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwagi
- ↑ Inne źródła podały Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Krakowie.
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 572.
- ↑ Akcja KATYŃ... ocalić od zapomnienia. mrzyglod.ehost.pl. [dostęp 2014-03-06].
- ↑ Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Aneks w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 697.
- ↑ Lista oficerów Związku Strzeleckiego. Warszawa: Komenda Główna Związku Strzeleckiego, 1936, s. 63.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 337. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-03-06].
- ↑ Joanna Kozimor. Pamiętają o bohaterze. „Tygodnik Sanocki”. Nr 21 (915), s. 5, 22 maja 2009.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 504. [dostęp 2014-03-06].
- Ludwika Dudzik. Katyń - symboliczne groby w Męcinie. „Skibowy Kamień”, s. 11, Nr 74 - kwiecień 2009. ISSN 1734-350X.
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 52-53.
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Ferdynand Piwowar. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-04-21].
- Informacja na stronie katedrapolowa.pl
- Informacja na stronie katyn-pamietam.pl