Fabrizio Sceberras Testaferrata
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1757 | ||
Data i miejsce śmierci | 3 sierpnia 1843 | ||
Miejsce pochówku | Senigallia | ||
Biskup Senigallii | |||
Okres sprawowania | 1818–1843 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 21 grudnia 1802 | ||
Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 | ||
Kościół tytularny | Santa Pudenziana | ||
|
Data konsekracji | 21 grudnia 1802 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Benedetto Fenaja | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Fabrizio Sceberras Testaferrata (ur. 1 kwietnia 1757 w Valletcie, zm. 3 sierpnia 1843 w Senigallii) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 kwietnia 1757 roku w Valletcie, jako syn Pasqualego Sceberrasa Testaferraty i Lucrezii Dorell[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. W 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 20 września 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Bejrutu, a 21 grudnia przyjął sakrę[2]. W latach 1803–1816 był nuncjuszem w Szwajcarii[1]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 6 kwietnia i nadano mu kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. W 1818 roku został biskupem Senigallii[1]. Zmarł tamże 3 sierpnia 1843 roku[1].