Erased Tapes Records

Erased Tapes Records – brytyjska niezależna wytwórnia płytowa, założona w 2007 roku przez urodzonego w Niemczech Roberta Rathsa (znanego też jako ghostworker), specjalizująca się w muzyce awangardowej i elektronicznej.

Robert Raths dorastał wśród kolekcji płyt winylowych moich rodziców i z walkmanem na szyi. Od najmłodszych lat był zafascynowany brzmieniem fortepianu i smyczków oraz muzyką Stockhausena, Kraftwerk, Milesa Davisa i Jimiego Hendrixa. W 1999 roku, tuż po ukończeniu studiów o specjalności sztuki piękne i architektura, został zatrudniony przez dużą telewizję muzyczną do zaprojektowania jej zestawów studyjnych. Interesował się przeciwieństwami pomiędzy tradycją a współczesnością, elektroniką a akustyką, muzyką pop a muzyką klasyczną oraz cyfrowym a analogowym systemem zapisu dźwięku^[1].

W 2004 roku przeprowadził się do Londynu, by studiować architekturę, a zwłaszcza design i akustykę przestrzeni. W 2007 roku założył wytwórnię Erased Tapes Records, specjalizującą się w muzyce awangardowej, ambientowej elektronice i nowoczesnej kompozycji klasycznej. Wśród pierwszych artystów, z którymi Erased Tapes podpisała kontrakty, byli: Peter Broderick, Ólafur Arnalds i Rival Consoles. W kolejnych latach doszli: Douglas Dare, Nils Frahm i Masayoshi Fujita^[2]. W wywiadzie dla magazynu Drowned in Sound Raths stwierdził: „nie wierzę w takie działania jak «łowienie talentów». Relacja w pracy, tak jak każda inna relacja, jest dialogiem, czymś dwustronnym, czymś, co się dzieli (…). Tego nie da się wyłowić”^[3]. Raths ze względu na swoje wcześniejsze doświadczenie zawodowe dużą uwagę poświęca wizualnej twórczości wytwórni, postrzegając ją jako integralną część muzyki. Okładki, opakowania, teledyski i strony internetowe są – jego zdaniem – szansą artysty na nadanie swojej muzycznej twórczości wizualnej tożsamości^[1].

W lutym 2017 roku z okazji jubileuszu 10-lecia założenia wytwórni Raths w wywiadzie dla Crack Magazine wymienił 7 jej najważniejszych płyt z tego okresu^[4]:

• Aparatec – Vemeer (2007)
• Ólafur Arnalds – Eulogy for Evolution (2007)
• Nils Frahm – Felt (2011)
• Peter Broderick – Float 2013 (2013)
• Lubomyr Melnyk – Corollaries (2013)
• Douglas Dare – Whelm (2014)
• Kiasmos – Kiasmos (2014)

W tym samym roku wytwórnia przeniosła się z dotychczasowej siedziby w Fulham, do Sound Gallery przy Victoria Park Road we wschodnim Londynie, by oprócz nowych biur zbudować niestandardową przestrzeń na imprezy, występy i warsztaty muzyczne^[2].

21 kwietnia 2018 roku na zakończenie jubileuszowych obchodów Erased Tapes wydała kompilację 1+1=X, na której znalazła się muzyka wszystkich związanych z nią artystów, w tym Nilsa Frahma, Kiasmos i A Winged Victory for the Sullen^[5].

W wywiadzie dla magazynu Headphone Commute Raths wyjaśnił, skąd wzięła się nazwa wytwórni, Erased Tapes (pol. Skasowane Taśmy): kiedy był nastolatkiem, nagrał pewnego dnia w domu partię gitary kolegi. Po kilkunastu próbach z jego gitarą elektryczną, przekonał go, by zagrał ją na gitarze akustycznej, co ten zrealizował. Jednak następnego dnia po naciśnięciu złego przycisku taśma została przypadkowo skasowana, a partii gitarowej już nigdy nie udało się odtworzyć^[6]. W logo wytwórni widnieje szczyt górski^[2].

• Erased Tapes Records na Discogs