Eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny)

Eparchia berlińska i niemiecka

Berliner Diözese der Russischen Orthodoxen Kirche

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Berlinie
Państwo	Niemcy
Siedziba	Berlin
Data powołania	1921
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Sobór	Zmartwychwstania Pańskiego w Berlinie
Biskup diecezjalny	arcybiskup podolski Tichon (Zajcew)
Dane statystyczne (2010)
Liczba dekanatów	5
Liczba parafii	61
Liczba klasztorów	1
Położenie na mapie Berlina Sobór katedralny
Położenie na mapie Niemiec Sobór katedralny
52°29′17,0″N 13°18′28,2″E/52,488056 13,307833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia berlińska i niemiecka – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, obejmująca terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Jej katedrą jest sobór Zmartwychwstania Chrystusa w Berlinie, zaś zwierzchnikiem – arcybiskup podolski Tichon (Zajcew)^[1].

Eparchia istnieje od 1921, początkowo działała jako część Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego. Jej powstanie miało na celu koordynację opieki duszpasterskiej nad cerkwiami i parafiami w Niemczech, jakie powstawały – z myślą o miejscowych społecznościach rosyjskich – od XVIII wieku, początkowo wyłącznie przy placówkach dyplomatycznych, następnie zaś w popularnych miejscowościach uzdrowiskowych odwiedzanych przez rosyjskich arystokratów oraz w innych miastach zamieszkanych przez Rosjan. Na jej terenie znajduje się 61 parafii oraz 1 monaster.

W latach 20. i 30. XX wieku zdecydowana większość parafii na terenie Niemiec zdecydowała się – w proteście przeciw relacjom między państwem a Cerkwią prawosławną w ZSRR – opuścić jurysdykcję patriarchatu moskiewskiego i przejść do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Ponadto w 1938 rząd nazistowski odebrał eparchii cały majątek, przekazując go Kościołowi Zagranicznemu jako instytucji całkowicie lojalnej wobec siebie^[2].

Po II wojnie światowej eparchii podporządkowane zostały wszystkie rosyjskie parafie prawosławne w Niemczech Wschodnich, zaś od lat 60. XX wieku podjęła ona działalność również w RFN, tworząc parafie niemieckojęzyczne^[3].

Mimo formalnego zjednoczenia Cerkwi Zagranicznej struktury z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym w 2003 parafie, które zmieniły jurysdykcję w I połowie XX w. w dalszym ciągu pozostają podporządkowane metropolitom pół-autonomicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, a nie odpowiednim dekanatom terytorialnym. W związku z tym w 1992 w jurysdykcji eparchii berlińskiej i niemieckiej znajdowało się tylko 12 parafii. Obecnie liczba ta wynosi 61, na terenie Niemiec działa ponadto 1 monaster męski.

Eparchia dzieli się na pięć dekanatów: północny, bawarsko-heski, południowy, wschodni i zachodni.

Godność biskupa berlińskiego w Rosyjskim Kościele Prawosławnym pełnili następujący hierarchowie^[4]:

• Aleksander (Niemołowski), 1945–1948
• Sergiusz (Korolow), 1948–1950
• Borys (Wik), 1950–1954
• Michał (Czub), 1957–1959
• Jan (Razumow), 1959–1960 (locum tenens)
• Jan (Wiendłand), 1960–1962
• Filaret (Denysenko), 1962 (locum tenens)
• Sergiusz (Łarin), 1962–1964
• Cyprian (Ziornow), 1964–1966
• Jonatan (Kopołowicz), 1966–1967 (locum tenens)
• Włodzimierz (Kotlarow), 1967–1969
• Leoncjusz (Gudimow), 1970–1973
• Teodozjusz (Prociuk), 1984
• Herman (Timofiejew), 1986–1991
• Teofan (Galinski), 1992–2017
• Antoni (Siewriuk), 2017 (locum tenens)
• Tichon (Zajcew), od 2017

• Eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji)

• Eparchia berlińska i niemiecka: Historia eparchii na jej oficjalnej stronie. [dostęp 2009-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 lipca 2009)]. (ros.).