Elektropalatografia

Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Elektropalatografia (ang. Electropalatography) - technika służąca do monitorowania kontaktu języka z podniebieniem twardym zwłaszcza podczas artykulacji i mowy.

Do przeprowadzenia badania konieczne jest wykonanie indywidualnej, innej dla każdego badanego płytki, zawierającej elektrody rejestrujące kontakt z językiem. Płytka ta musi być dobrze dopasowana do podniebienia badanego, aby odwzorowywać stosunki języka z podniebieniem w warunkach normalnych. W chwili kontaktu generowane są impulsy, które rejestruje zewnętrzny odbiornik.

Elektropalatografia pozwala na rejestrowanie, monitorowanie i wizualizację ruchomości języka podczas mówienia, co ma znaczenie w nauce prawidłowych wzorców artykulacji, zwłaszcza u głuchych dzieci.

Elektropalatografia jest metodą nową i trwają badania nad jej zastosowaniem w diagnostyce i leczeniu. Do tej pory badano jej przydatność w populacjach dzieci z głuchotą, rozszczepem podniebienia, mózgowym porażeniem dziecięcym, implantami ślimakowymi oraz u dorosłych z chorobą Parkinsona.