Efekt Helmholtza-Kohlrauscha

Przykład efektu Helmholtza-Kohlrauscha. W górnym wierszu znajdują się kolory o tej samej luminancji, co pokazano w dolnym wierszu konwertując je do skali szarości. Mimo równej luminancji, percepcja jasności dla zaprezentowanych barw jest różna, przykładowo próbka żółta wydaje się ciemniejsza, a czerwona i magenta jawią się jako jaśniejsze.

Efekt Helmholtza-Kohlrauscha – efekt w widzeniu fotopowym polegający na zwiększaniu postrzeganej jasności barwy wraz ze wzrostem jej czystości (przybliżaniem się barwy do barwy spektralnej), przy stałej luminancji obserwowanej barwy. Spośród próbek różnych barw o tej samej luminancji, różniących się nasyceniem, najjaśniejsza będzie się wydawać próbka najbardziej spektralna.

Efekt stanowi jedną z ilustracji niepercepcyjności luminancji w przestrzeni CIE XYZ.

Efekt Helmholtza-Kohlrauscha nie jest uwzględniony w modelu CIECAM02[1].

Nazwa efektu pochodzi od Hermanna von Helmholtza oraz Rudolpha Hermanna Arndta Kohlrauscha(inne języki)[2].

Przypisy

  1. ↑ CIECAM02 and Its Recent Developments, [w:] Ming RonnierM.R. Luo Ming RonnierM.R., ChangjunCh. Li ChangjunCh., Advanced Color Image Processing and Analysis, New York: Springer Science+Business Media, 2013, s. 35, DOI: 10.1007/978-1-4419-6190-7, 2,  (ang.).
  2. ↑ RenzoR. Shamey RenzoR., Rolf G.R.G. Kuehni Rolf G.R.G., Pioneers of Color Science, Springer, 2020, s. 269–271, DOI: 10.1007/978-3-319-30811-1, ISBN 978-3-319-30809-8  (ang.).

Bibliografia

A. Kohlrausch, Zur Photometrie farbiger Lichter. Das Licht 5, 259–275 (1935)