Dziura nad Jaskinią Raptawicką II
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | Tatry Zachodnie |
| Właściciel | Skarb Państwa |
| Długość | 19 m |
| Deniwelacja | 0 m |
| Wysokość otworów | 1154 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny | 124 m |
| Ekspozycja otworów | ku NE |
| Data odkrycia | znana od dawna |
| Kod | (nr inwentarzowy PIG) T.E-08.15 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′22″N 19°51′42″E/49,239347 19,861767 | |
Dziura nad Jaskinią Raptawicką II – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Raptawickiej Turni, powyżej Jaskini Raptawickiej, a obok Dziury nad Jaskinią Raptawicką I, na wysokości 1154 metrów n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 19 metrów[1].
Opis jaskini
Jaskinię stanowi poziomy korytarz, który po kilkunastu metrach kończy się ślepo. Jest lekko meandrujący, a trzy metry przed jego końcem znajduje się zwężenie spowodowane przez nacieki.
Boczne ciągi odchodzące z korytarza są niewielkie. Jest to 1-metrowa wnęka, a także dwie krótkie szczeliny[2].
Przyroda
Jaskinia jest jednym z fragmentów podziemnych przepływów Potoku Kościeliskiego. Są w niej niewielkie nacieki, mleko wapienne i małe pola ryżowe. Za zaciskiem występuje na ścianach polewa około 5 cm grubości.
W jaskini nie ma żadnej roślinności. Mieszkają w niej gryzonie[2].
Historia odkryć
Jaskinia była znana od dawna.Co prawda nie opisał jej Jan Gwalbert Pawlikowski w 1887 roku chociaż był w sąsiadującej z nią Dziurze nad Jaskinią Raptawicką I, ale w pamiętnikach wspomniał o występowaniu paru grot w tej okolicy.
Kazimierz Kowalski w 1952 roku sporządził plan i opis jaskini[2].
