Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 21 we Wrocławiu
nr rej. A/1655/373/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r. | |||
Widok budynku od frontu | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Wrocław | ||
Adres | ul. Zielonego Dębu 21 | ||
Typ budynku | dom jednorodzinny | ||
Styl architektoniczny | modernizm | ||
Architekt | Ludwig Moshamer | ||
Inwestor | Siedlungsgeselschaft Breslau A.G. | ||
Kondygnacje | 2 | ||
Powierzchnia użytkowa | 149 m² | ||
Rozpoczęcie budowy | marzec 1929 | ||
Ukończenie budowy | czerwiec 1929 | ||
Ważniejsze przebudowy | 2012 | ||
Pierwszy właściciel | Siedlungsgeselschaft Breslau A.G. | ||
Położenie na mapie Wrocławia | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||
51°06′23,86″N 17°05′07,86″E/51,106628 17,085517 | |||
|
Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 21 – modernistyczny budynek mieszkalny na osiedlu Dąbie we Wrocławiu, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Ludwiga Moshamera.
Historia
Zaprojektowany przez Ludwiga Moshamera dom jednorodzinny powstał w północnej części wzorcowego osiedla zorganizowanej w roku 1929 wystawy „Mieszkanie i miejsce pracy” u zbiegu ulic Zielonego Dębu i Dembowskiego (wówczas Grüneicher Weg i Zimpeler Straße). Ta część osiedla przeznaczona była na prezentację wolno stojących domów jednorodzinnych. Wraz sąsiednimi domami: nr 36 autorstwa Moritza Haddy, nr 35 Heinricha Lauterbacha i 28 Emila Langego oraz dwurodzinnymi domami nr 25–26 Theo Effenbergera, 29–30 Paula Häuslera i nieistniejącym już domen nr 32–30 Gustava Wolfa był przykładem luksusowej willi przeznaczonej dla zamożniejszych mieszkańców, podczas gdy mieszkania w pozostałych domach były lokalami spełniającymi warunki minimum egzystencjalnego[1]. Był ostatnim z prezentowanych na osiedlu domów, otrzymał numer porządkowy 37. Architekt zaprojektował ten dom z myślą o użytkowniku reprezentującym pewną warstwę społeczną: wyższym urzędniku, kupcu czy przedstawicielu wolnego zawodu prowadzącym swoją pracownię w centrum miasta[2]. Lokator tego domu miał mieszkać wraz ze swoją rodziną, miał też zatrudniać służącą.
Dom nr 37 tak jak pozostałe domy wzorcowego osiedla powstawał wiosną 1929 r., a jego prezentacja wraz z wnętrzem i kompletnym wyposażeniem trwała od 15 czerwca do 30 września tegoż roku. Po wystawie inwestor a jednocześnie pierwszy właściciel domu wynajął go na okres 2 lat celem przetestowania proponowanych rozwiązań[3].
Jako pierwszy z całego osiedla został w roku 2012 poddany gruntownemu remontowi przywracającemu mu wygląd pierwotny.
Architektura
Dom wykonany jest z cegieł o grubości 44 cm. Powierzchnia użytkowa wynosi 149 m². Rzut budynku tworzą dwa prostokąty połączone ze sobą pod kątem rozwartym. Dzięki temu obie bryły, w których ulokowano pomieszczenia części dziennej: jadalnię i pokój dzienny otrzymują od strony południowej duża ilość promieni słonecznych. Po przeciwnej stronie umieszczono część nocną: sypialnie i łazienkę dostępną z obu sypialni. Na górnej kondygnacji znajduje się pokój gościnny i dodatkowa łazienka.
Galeria zdjęć
Rzuty kondygnacji
- Rzut parteru
- Rzut I piętra
Dom w czasie wystawy w 1929
- Widok od ulicy Zielonego Dębu. Elewacja północna i zachodnia
- Widok od ogrodu. Elewacja południowa i wschodnia
- Pokój dzienny i jadalnia
- Sypialnia pani domu
- Pokój dla dzieci
Dom współcześnie
- Dom przed wykonaniem remontu w marcu 2011
- Dom po remoncie w sierpniu 2013
Przypisy
Bibliografia
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.
- Werkbund Ausstellung Wohnung und Werkraum. Breslau 1929 15. Juni bis 15. September. Ausstellungs-Führer. Breslau: 1929.
- p
- d
- e
Wystawa tematyczna |
|
---|---|
Osiedle wzorcowe | |
Architekci |