Demultiplekser

Symbol graficzny demultipleksera

Demultiplekser (w skrócie DMUX) – układ kombinacyjny, posiadający jedno wejście x , {\displaystyle x,} n {\displaystyle n} wejść adresowych (sterujących a 0 , a 1 , , a n 1 {\displaystyle a_{0},a_{1},\dots ,a_{n-1}} ) oraz k {\displaystyle k} wyjść danych ( y 0 , y 1 , , y k 1 , {\displaystyle y_{0},y_{1},\dots ,y_{k-1},} zazwyczaj k = 2 n {\displaystyle k=2^{n}} ), którego działanie polega na przekazaniu sygnału z wejścia x {\displaystyle x} na jedno z wyjść y i . {\displaystyle y_{i}.}

Wyjście, dla danych wejściowych x , {\displaystyle x,} jest określane przez podanie jego numeru na linie adresowe a 0 , a 1 , , a n 1 . {\displaystyle a_{0},a_{1},\dots ,a_{n-1}.} Na pozostałych wyjściach jest ustalany stan zera logicznego. Zazwyczaj spotykane są demultipleksery o wyjściach zanegowanych, czyli na wybranym wyjściu pojawi się stan ¬ x , {\displaystyle \neg x,} a na wszystkich pozostałych logiczna „1”. Demultipleksery o wyjściach prostych są znacznie rzadziej stosowane.

Jeśli na wejście strobujące/zegarowe (zegar (generator)) (blokujące, ang. strobe) S {\displaystyle S} podane zostanie logiczne „0”, to wyjścia y i {\displaystyle y_{i}} przyjmują określony stan logiczny (zwykle zero dla demultiplekserów o wyjściach prostych), niezależny od stanu wejścia x {\displaystyle x} oraz od wejść adresowych A.

Układem wykonującym funkcje odwrotne do demultipleksera jest multiplekser.