Czujnik pojemnościowy

Ten artykuł od 2010-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji: dodać rysunki, wyjaśnić "Z o grubości D-0" - czyli jakiej, równej 0?.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Czujnik pojemnościowy – element automatyki przemysłowej reagujący na zbliżanie do jego powierzchni aktywnej (pola czujnika) dowolnego materiału (medium).

Elektroda czujnika i jej działanie muszą być wyjaśnione na podstawie sposobu dochodzenia do jej geometrycznego kształtu. Nie będziemy przy tym uwzględniali pól rozpraszających na krawędziach płytki.

W połowie odległości między dwiema okrągłymi płytkami kondensatora A₁ i A₂ znajduje się w odległości d/2 dodatkowa, dobrze przewodząca "elektroda pośrednia" Z o grubości D-0. Napięcie przyłożone do elektrod A₁ i A₂ wytwarza między nimi pole elektryczne. Nadaje ono elektrodzie Z potencjał U/2.

W rezultacie elektroda pośrednia przyjmuje funkcję następnej płytki kondensatora. Tak więc, kondensator dzieli się geometrycznie i elektrycznie na dwa kondensatory połączone szeregowo. Gdy się te kondensatory rozwinie i ustawi się płytki A₁ i A₂ obok siebie, w jednej płaszczyźnie, a elektrodę Z ustawi się w drugiej płaszczyźnie w odległości d/2, otrzyma się kondensator "otwarty". W obydwu połówkach tego kondensatora pola mają przeciwne kierunki.