Charlotte Delbo

Charlotte Delbo

Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1913 Vigneux-sur-Seine
Data i miejsce śmierci	1 marca 1985 Paryż
Zawód, zajęcie	pisarka, działaczka ruchu oporu
Narodowość	francuska
Partia	Francuska Partia Komunistyczna
Małżeństwo	George Dudach
Multimedia w Wikimedia Commons

Charlotte Delbo (ur. 10 sierpnia 1913 w Vigneux-sur-Seine, zm. 1 marca 1985 w Paryżu) – pisarka francuska, działaczka francuskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

Pochodziła z wielodzietnej rodziny robotniczej. W 1932 wstąpiła do Młodzieży Komunistycznej, młodzieżówki Francuskiej Partii Komunistycznej, w 1934 poślubiła innego aktywistę komunistycznego Georges'a Dudacha. Od roku 1937 do 1941 współpracowała z aktorem i reżyserem Louisem Jouvetem.

Od września 1941 działała w ruchu oporu, do czego skłoniła ją wiadomość o egzekucji jej przyjaciela André Wooga. Działała w podziemnej grupie Politzera, redagując podziemną prasę. Została razem z mężem aresztowana 2 marca 1942 i rozłączona z nim; Georges Dudach został w maju rozstrzelany w forcie Mont Valérien. Delbo została uwięziona w więzieniu La Santé w Paryżu, w forcie Romaiville, a następnie dołączona do transportu 230 kobiet do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Była jedną z 49 kobiet, które przetrwały pobyt w obozie; spisała wspomnienia z tego okresu. 7 stycznia 1944 została wysłana do obozu w Ravensbrück, stamtąd zaś wyzwolona 23 kwietnia 1945 przez Czerwony Krzyż. W dwa miesiące później wróciła do Francji.

Po wojnie pracowała ponownie z Louisem Jouvetem (do 1947), następnie w ONZ, wreszcie od 1961 była pracownikiem naukowym Centre national de la recherche scientifique, gdzie zajmowała się filozofią. Pozostawała płodną pisarką; jej twórczość, która dopiero zaczyna być odkrywana we Francji, związana była głównie z jej doświadczeniami wojennymi.

• Les belles lettres, 1961.
• Le convoi du 24 janvier, 1965
• Auschwitz et après – trzy tomy
  • Aucun de nous ne reviendra, 1965; wydanie polskie: Żaden z nas nie powróci, przeł. Katarzyna Malczewska-Giovanetti, 2002.
  • Une connaissance inutile, 1970
  • Mesure de nos jours, 1971,
• Spectres, mes compagnons, 1977
• La mémoire et les jours, 1985

• La théorie et la pratique, 1969.
• La sentence, pièce en trois actes,1972.
• Qui rapportera ces paroles?, tragédie en trois actes, 1974
• Maria Lusitania, pièce en trois actes, 1975
• Coup d'État, pièce en cinq actes, 1975.
• La ligne de démarcation et la capitulation, 1977.

• Artykuł na sens-public.org