| Zobacz też: Charles Williams. |
Charles Hanbury Williams
|
Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1708 Londyn |
Data i miejsce śmierci | 2 listopada 1759 Londyn |
Zawód, zajęcie | dyplomata i satyryk |
Odznaczenia |
[1] |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Charles Hanbury Williams (ur. 8 grudnia 1708 w Londynie, zm. 2 listopada 1759 tamże) – brytyjski dyplomata i satyryk, syn Johna Hanbury, walijskiego stalownika, po przejęciu rodzinnej posiadłości przyjął nazwisko Williams.
W 1734 wszedł do parlamentu Wielkiej Brytanii, jako reprezentant Monmouthshire. Był zwolennikiem ówczesnego premiera, Roberta Walpole’a, i utrzymał miejsce w parlamencie do 1747. Sir Charles uzyskał w 1754 miejsce w parlamencie z Leominster, które posiadał już do śmierci.
Życiorys
Pobyt w Polsce
Od 1747 do 1750 był ambasadorem brytyjskim w Dreźnie, a do 1755 w Polsce. W 1748 był obecny na sejmie w Polsce, by nabrać wiedzy o tamtejszych stosunkach politycznych. Poznał tam Czartoryskich (August Aleksander Czartoryski), Poniatowskich, a także Jerzego Augusta Mniszcha i marszałka nadwornego koronnego hetmana Branickiego, u którego przebywał w Białymstoku, gdzie przed sesjami sejmu zatrzymywało się wielu obcych dyplomatów. W 1752, prócz Williamsa, przebywał tam również poseł ambasador Francji Charles François de Broglie.
Williams popierał plany Czartoryskich i angażował się w polskie życie sejmowe. Przyczynił się do zacieśnienia stosunków Familii z Londynem. Poparł Familię w tzw. sprawie Ostrogskiej, gdy ta weszła w ostry konflikt z dworem królewskim.
Ambasador w Rosji
Gdy przyszły król Polski Stanisław Poniatowski przebywał na leczeniu w Berlinie, spotkał się z przebywającym tam z misją dyplomatyczną (1750–1751) sir Charlesem. W 1755 Charles Hanbury Williams przybył do Petersburga jako ambasador Wielkiej Brytanii. Jego głównym zadaniem było podpisanie traktatu subsydialnego i trwałe związanie Rosji z Wielką Brytanią. Towarzyszył mu, w charakterze prywatnego sekretarza, 23-letni Stanisław August Poniatowski, przyszły król Polski. W czerwcu 1755 Poniatowski został przedstawiony przez ambasadora Sophie Friederike Auguste księżnej von Anhalt-Zerbst, przyszłej cesarzowej Rosji Katarzynie II, zaś w grudniu tego samego roku nawiązał z nią niebezpieczny romans. Williams, chcąc ochronić swego sekretarza, odesłał go w sierpniu 1756 do Polski, skąd miał wrócić do Petersburga chroniony immunitetem dyplomatycznym jako reprezentant Saksonii, co, w wyniku wojny prusko-saskiej, stało się dopiero pod koniec tego samego roku. W tym czasie Hanbury Williams prowadził intensywną korespondencję z przyszłą Katarzyną II, dotyczącą m.in. starań o sprowadzenie Poniatowskiego z powrotem do Petersburga[2]. Po podpisaniu przez Rosję sojuszu z Francją w grudniu 1756, pozycja najbliższego sojusznika brytyjskiego ambasadora na dworze carskim, kanclerza Bestużewa, zaczęła się chwiać, zaś sam Hanbury Williams musiał uznać niepowodzenie swojej misji i kilka miesięcy później opuścił Rosję.
Sir Charles słynął jako człowiek o wielkim poczuciu humoru i znakomity literat-satyryk.
Charles Hanbury Williams w kulturze
W amerykańskim filmie Młodość Katarzyny z 1991 w jego rolę wcielił się Christopher Plummer[3].
Przypisy
- ↑ odznaczenie na podstawie portretu w infoboxie
- ↑ Tony Brenton. The Ambassador, the Grand Duke, his Wife and her Lover. „History Today”. 58 (9), s. 14-19, September 2008. ISSN 0018-2753. (ang.).
- ↑ Młodość Katarzyny w bazie Filmweb
Bibliografia
- Historia Dyplomacji Polskiej – tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1981, s. 434-435 i 442.
- T. Szwaciński, Rosyjsko-brytyjskie stosunki dyplomatyczne na sasko-polskim gruncie w przededniu pruskiej agresji, Kwartalnik Historyczny, CXXII (2015/3), s. 458-508.
Ambasadorowie | - Thomas Finch (1613–1634)
- Friedrich Christian Weber (1714–1719)
- George Douglas (1716)
- ...
- Thomas Ward (1728–1731)
- John Campbell (1731–1739)
- Edward Finch poseł nadzwyczajny (1739–1742)
- Ciril Wich (1741–1744)
- John Carmichael (1744–1749)
- Melchior Guy-Dickens (1749–1755)
- Charles Hanbury Williams (1755–1759)
- Robert Keith (1758–1762)
- John Hobart (1762–1764)
- George Macartney (1764–1766)
- Hans Stanley (1766–1767)
- George Macartney (1767–1768)
- Charles Cathcart (1768–1772)
- Robert Gunning (1772–1776)
- James Harris (1776–1782)
- Alleyne Fitzherbert (1783–1788)
- Charles Whitworth (1788–1791)
- William Fawkener (1790–1801)
- Alleyne Fitzherbert (1801–1802)
- John Borlase Warren (1802–1804)
- lord Granville Leveson-Gower (1804–1805)
- William Schaw Cathcart, 1. hrabia Cathcart (1805–1806)
- Alexander Hamilton, 10. książę Hamilton (1806–1807)
- lord Granville Leveson-Gower (1807–1812)
- William Schaw Cathcart, 1. hrabia Cathcart (1812–1820)
- Charles Bagot (1820–1825)
- Percy Clinton Sydney Smythe, 6. wicehrabia Strangford (1825–1827)
- William à Court, 1. baron Heytesbury (1827–1832)
- Stratford Canning (1832–1835)
- John Lambton (1835–1838)
- Ulick de Burgh (1838–1841)
- Charles Stuart, 1. baron Stuart de Rothesay (1841–1844)
|
---|
Wysłannicy Nadzwyczajni i Pełnomocnicy | - John Arthur Douglas Bloomfield, 2. baron Bloomfield (1844–1851)
- George Hamilton Seymour (1851–1856)
- John Wodehouse (1856–1858)
- John Fiennes Twisleton Crampton, 2. baronet (1858–1860)
|
---|
Ambasadorowie | - John Fiennes Twisleton Crampton, 2. baronet (1860–1861)
- Francis Napier (1861–1864)
- Andrew Buchanan, 1. baronet Buchanan (1864–1867)
- George Henry Robert Charles Vane (1867–1871)
- Augustus Loftus (1871–1879)
- Frederick Hamilton-Temple-Blackwood (1879–1881)
- Edward Thornton (1881–1884)
- Robert Burnett David Morier (1884–1894)
- Frank Lascelles (1894–1895)
- Nicholas Roderick O’Connor (1895–1898)
- Charles Scott (1898–1904)
- Charles Hardinge (1904–1906)
- Arthur Nicolson (1906–1910)
- George Buchanan (1910–1918)
|
---|
Ambasadorowie w ZSRR | - Robert MacLeod Hodgson Chargé d’affaires (1924–1927)
- ...
- Edmond Ovey (1929–1933)
- Aretas Akers-Douglas, 2. wicehrabia Chilston (1933–1939)
- William Seeds (1939–1940)
- Stafford Cripps (1940–1942)
- Archibald Clark Kerr (1942–1946)
- Maurice Peterson (1946–1949)
- David Kelly (1949–1951)
- Alvary Gascoigne (1951–1953)
- William Hayter (1953–1957)
- Patrick Reilly (1957–1960)
- Frank Roberts (1960–1962)
- Humphrey Trevelyan, baron Trevelyan (1962–1965)
- Geoffrey Harrison (1965–1968)
- Duncan Wilson (1968–1971)
- John Killick (1971–1973)
- Terence Garvey (1973–1976)
- Howard Smith (1976–1978)
- Curtis Keeble (1978–1982)
- Iain Sutherland (1982–1985)
- Bryan Cartledge (1985–1988)
- Rodric Braithwaite (1988–1992)
|
---|
Ambasadorowie w Federacji Rosyjskiej | - Brian Fall (1992–1995)
- Andrew Wood (1995–2000)
- Roderic Lyne (2000–2004)
- Anthony Brenton (2004-obecnie)
|
---|
- Robert Sutton (1689–1691)
- George Stepney (1692)
- Thomas Wentworth (1705–1711)
- Archibald Douglas (1714–1715)
- Melchior Guy-Dickens chargé d’affaires (1730–1740)
- John Carmichael (1741–1742)
- Charles Hanbury Williams (1750–1751)
- Andrew Mitchell of Thainstone (1755–1771)
- Robert Gunning (1771)
- Alexander Burnet Chargé d’affaires (1771–1772)
- James Harris (minister) (1772–1777)
- Hugh Elliot (amb.) (1777–1782)
- George Cholmondeley (1782–1785)
- John Dalrymple (1785–1787)
- Joseph Ewart (1788–1791)
- Morton Eden (1791–1792)
- Henry John Spencer (1795)
- Thomas Bruce (1795–1798)
- John Proby (1800–1802)
- Francis James Jackson (1802–1806)
- ...
- Charles Stewart, 3. markiz Londonderry (1813–1814)
- George Henry Rose (1815–1819)
- David Montagu Erskine, 2. baron Erskine (1828–1832)
- Gilbert Elliot-Murray-Kynynmound (1832–1834)
- John Fane, 11. hrabia Westmorland (1841–1851)
- John Bloomfield, 2. baron Bloomfield (1851–1860)
|
- ISNI: 0000000108827350
- VIAF: 27937060
- LCCN: n85388078
- GND: 121795039
- LIBRIS: b8nqpz3v1wtsp0d
- BnF: 122276027
- SUDOC: 176006370
- NLA: 35609879
- NTA: 339726415
- Open Library: OL2398457A
- PLWABN: 9810608414905606
- NUKAT: n2006088561
- OBIN: 29488
- J9U: 987007278742005171