Cerkiew św. Mikołaja w Jaamie

Cerkiew św. Mikołaja
Püha Nikolai kirik
cerkiew parafialna
Państwo

 Estonia

Miejscowość

Jaama

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Estoński Kościół Prawosławny

Eparchia

narewska

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

6/19 grudnia

Historia
Data zakończenia budowy

1904, 1991 (odbudowa)

Data poświęcenia

1991

Aktualne przeznaczenie

czynna świątynia prawosławna

Dane świątyni
Styl

bizantyjsko-rosyjski

Świątynia
• materiał bud.


• cegła, kamień

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Kopuła
• liczba kopuł


1

Liczba ikonostasów

1

Ołtarz
• liczba ołtarzy


1

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Jaama, cerkiew św. Mikołaja”
59,038222°N 27,714795°E/59,038222 27,714795

Cerkiew św. Mikołaja – prawosławna cerkiew w Jaamie, w jurysdykcji Estońskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Świątynia parafialna.

Historia

Pierwsza cerkiew w Jaamie została wzniesiona na początku XX w. z błogosławieństwa arcybiskupa ryskiego Agatangela[1], jako świątynia filialna parafii w Vasknarvie[2]. Dar w wysokości 600 rubli na budowę cerkwi przekazał osobiście car Mikołaj II. Autorem projektu świątyni był W. Łunski, architekt eparchii ryskiej[1]. Konsekracja gotowej murowanej cerkwi miała miejsce 13 sierpnia 1904 r.[1]

Podczas II wojny światowej zniszczona została cała wieś, także znajdująca się w niej prawosławna świątynia[1]. Wieś stopniowo wyludniała się[3]. Wierni modlili się przez kolejne kilka dziesięcioleci w rozbudowanej kaplicy cmentarnej[3], w celu sprawowania nabożeństw do wsi przyjeżdżali duchowni z parafii w Narwie lub Jõhvi[3]. Cerkiew św. Mikołaja, według pierwotnego projektu, została odbudowana w 1991 r. z fundacji Monasteru Piuchtickiego i w tym samym roku wyświęcona przez biskupa tallińskiego Korneliusza[1].

Architektura

Cerkiew w Jaamie wzniesiona jest z kamienia polnego, z detalami z cegły. Posiada jedną usytuowaną nad przedsionkiem wieżę zwieńczoną niewielką cebulastą kopułą oraz drugą, większych rozmiarów kopułę w tym samym kształcie, usadowioną na bębnie nad jedyną nawą świątyni. We wnętrzu znajduje się jednorzędowy klasycystyczny ikonostas z ikoną Ostatniej Wieczerzy w zwieńczeniu[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 72.
  2. ↑ metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 70.
  3. ↑ a b c Храм святителя Николая – Эстонская Православная Церковь Московского Патриархата [online], www.orthodox.ee [dostęp 2018-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-16]  (ros.).
  4. ↑ metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 73.

Bibliografia

  • metropolita Korneliusz, W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia, Tallinn–Moskwa 2007.