Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Lubartowie
cerkiew parafialna | |||||||||||||||
Cerkiew na pocztówce z 1917 | |||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | św. Aleksandra Newskiego | ||||||||||||||
Wezwanie | św. Aleksandra Newskiego | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Lubartowa | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego | |||||||||||||||
51°27′31″N 22°36′35″E/51,458611 22,609722 | |||||||||||||||
|
Cerkiew św. Aleksandra Newskiego – nieistniejąca cerkiew prawosławna w Lubartowie.
Cerkiew była jedną z kilkuset świątyń prawosławnych wzniesionych w całym Imperium Rosyjskim po uznanym za cudowne uratowaniu się rodziny carskiej z katastrofy kolejowej(inne języki) w pobliżu wsi Borki(inne języki) w 1888. Kamień węgielny pod jej wzniesienie został położony 17 kwietnia 1892. Gotową cerkiew poświęcono 3 października 1893. Autorem jej projektu był architekt gubernialny Jaziński, zaś łączny koszt budowy wyniósł 5 tys. rubli. Świątynia w Lubartowie była cerkwią parafialną przeznaczoną dla równoczesnego udziału 150 wiernych w nabożeństwie. Obiekt został rozebrany po 1918.
Murowana cerkiew posiadała pojedynczą cebulastą kopułę z krzyżem, zlokalizowaną w środku dachu ponad nawą. Na fasadzie obiektu znajdowały się trzy ozdobnie obramowane półkoliste okna. Poniżej poziomu dachu położony był ozdobny fryz. Wejście do wnętrza prowadziło przez portal.
Bibliografia
- Sokoł K., Sosna A., Kopuły nad Wisłą. Prawosławne cerkwie w centralnej Polsce w latach 1815–1915, Moskwa, MID „Synergia”, ISBN 5-7368-0301-2, s.43