CVV-4 Pellicano
Dane podstawowe | |
Państwo | Włochy |
---|---|
Producent | Centro studi ed esperienze per il volo a vela (CVV) |
Konstruktor | Ermenegildo Preti i inni |
Typ | szybowiec sportowy |
Konstrukcja | średniopłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 1939 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 15 m |
Długość | 6,60 m |
Wysokość | 1,19 m |
Powierzchnia nośna | 14,70 m² |
Masa | |
Własna | 160 kg |
Startowa | 255 kg |
Osiągi | |
Doskonałość maks. | 15,3 |
Współczynnik obciążenia konstrukcji | 17,35 kg/m2 |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Włochy | |
Rzuty | |
CVV-4 Pellicano – włoski szybowiec sportowy z okresu międzywojennego.
Historia
W związku z przygotowaniami do igrzysk olimpijskich w 1940 roku i planowanymi w ich ramach zawodami szybowcowymi, ogłoszono konkurs na budowę standardowego szybowca o rozpiętości 15 m, który miał być szybowcem na którym mieli wystartować zawodnicy.
Do konkursu tego przystąpiło szereg wytwórni z kilku krajów. Taki też szybowiec opracowano w Centro studi ed esperienze per il volo a vela (pol. Centrum nauki i doświadczeń szybownictwa) Politechniki w Mediolanie. Szefem zespołu który go opracował był Ermenegildo Preti. Prototyp szybowca i oznaczony jako CVV-4 Pellicano (pol. Pelikan) został zbudowany w 1939 roku i wziął udział w konkursie na szybowiec olimpijski w Sezze we Włoszech. Szybowiec ten jednak nie został znalazł uznania komisji konkursowej w związku z tym nie podjęto jego produkcji. Konkurs wygrał niemiecki szybowiec DFS Olympia Meise.
Użycie w lotnictwie
Prototyp szybowca CVV-4 Pellicano wziął udział tylko w konkursie na szybowiec olimpijski w lutym 1939 roku.
Opis techniczny
Szybowiec CVV-4 był średniopłatem o konstrukcji drewnianej, kryty sklejką i płótnem. Kabiny zakryta, jednoosobowa. Podwozie płoza podkadłubowa i ogonowa.
Bibliografia
- Martin Simons: Sailplanes 1920-1945. Königswinter: EQIP Werbung & Verlagen GmbH, 2006, s. 198, 200. ISBN 3-9806773-4-6. (ang.).