Brytyjska szkoła geograficzna
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Brytyjska szkoła geograficzna – szkoła naukowa, której powstanie wiązało się eksploracją terenów Imperium Brytyjskiego (Indie, Afryka Płd., Australia, Nowa Zelandia), choć równie owocny był udział geografów brytyjskich w badaniach Arktyki i Antarktydy. Dużymi osiągnięciami szczyciła się brytyjska geomorfologia, glacjologia, oceanografia, regionalizacja geograficzna, geografia społeczno-ekonomiczna.
Do najważniejszych przedstawicieli brytyjskiej szkoły geograficznej należeli:
- Charles Andrew Cotton (geomorfolog i geolog)
- Halford John Mackinder
- Laurence Dudley Stamp
