Bolesław Trąmpczyński
podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1919 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 października 1998 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1939, 1941–1945 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
Późniejsza praca | ekonomista |
Odznaczenia | |
|
Bolesław Trąmpczyński (ur. 18 lipca 1919 w Mielęcinku, powiat wolsztyński, zm. 15 października 1998 w Warszawie) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Antoniego i Jadwigi z domu Sicińskiej – pochodzących z warstwy ziemiańskiej. Brat ekonomisty, żołnierza i dyplomaty Bohdana Trąmpczyńskiego oraz ekonomisty i polityka Witolda Trąmpczyńskiego[1].
Absolwent gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Ostrowie Wielkopolskim, w którym zdał maturę (1938). Przyjęty do grudziądzkiej Szkoły Podchorążych Kawalerii. W kampanii wrześniowej wziął udział, jako starszy ułan podchorąży, na stanowisku zastępcy dowódcy plutonu łączności w 17 pułku ułanów[a]. Uczestnik bitwy nad Bzurą, starć w Puszczy Kampinoskiej oraz obrony Warszawy. Ciężko ranny w walkach, został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[2][3] .
W okresie okupacji pracował w Warszawie i Krakowie, od 1941 działał w Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Uczestnik powstania warszawskiego – w randze podporucznika[b] zajmował stanowiska dowódcy I plutonu i zastępcy dowódcy kompanii „K-2” w batalionie „Karpaty” pułku „Baszta” AK. Ciężko ranny podczas walk, po wojnie odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy za walki na Mokotowie i obronę budynku przy ulicy Puławskiej 162 przez I pluton kompanii „K-2”[2]. Po upadku powstania jeniec stalagów XI A Altengrabow i X B Sandbostel[3] .
Po wojnie ukończył studia w warszawskiej Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W 1967 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Pracował jako radca ekonomiczny w Centralnym Związku Spółdzielczym, był również (od 1957) pracownikiem naukowym Spółdzielczego Instytutu Badawczego i dyrektorem warszawskiego Zakładu Badawczego Związku Spółdzielni Inwalidów (z tytułem docenta). Na emeryturę przeszedł w 1979 roku[4].
W 1948 zawarł związek małżeński z Łucją z domu Służewską, z którą miał syna Lecha i córkę Annę[5]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[6].
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (za kampanię wrześniową)
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (za powstanie warszawskie)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1998)[7]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[8]
- Odznaka Grunwaldzka
Uwagi
- ↑ 17 pułk ułanów Wielkopolskich wchodził w skład Wielkopolskiej Brygady Kawalerii dowodzonej przez gen. bryg. Romana Abrahama.
- ↑ Na stopień podporucznika mianowany został w dniu 11 listopada 1942 roku.
Przypisy
- ↑ Archiwum Korporacyjne [online], Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich, 5 listopada 2022 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-05] .
- ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 102.
- ↑ a b Bolesław Trąmpczyński ↓.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 102-103.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 103.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-10-23] .
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 34, poz. 489
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Muzeum Powstania Warszawskiego - Powstańcze biogramy. [dostęp 2020-07-08].