Bitwa o Saint-Mihiel

Bitwa o Saint-Mihiel
I wojna światowa, front zachodni, cześć ofensywy stu dni
Ilustracja
Czołg Renault FT przedziera się przez okop, zmierzając w kierunku niemieckich linii w pobliżu Saint-Mihiel
Czas

12–15 września 1918

Miejsce

Saint-Mihiel

Terytorium

Francja

Wynik

ograniczone zwycięstwo Ententy

Strony konfliktu
 Cesarstwo Niemieckie  Stany Zjednoczone
 Francja
Dowódcy
Max von Gallwitz John Pershing
Siły
75 000 żołnierzy,
213 samolotów
USA:
216 000 żołnierzy,
144 czołgi
Francja:
48 000 żołnierzy,
275 czołgów,
1481 samolotów,
2900 dział
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
48°53′21″N 5°32′37″E/48,889167 5,543611
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa o Saint-Mihiel – duża bitwa I wojny światowej stoczona w dniach 12–15 września 1918 roku z udziałem Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF) i 110 tysięcy żołnierzy francuskich pod dowództwem generała Johna J. Pershinga przeciwko wojskom niemieckim. W bitwie znaczącą rolę odegrało amerykańskie lotnictwo wojskowe[1][2].

Atak na występ Saint-Mihiel był częścią planu Pershinga, który chciał przełamać linie niemieckie i zdobyć ufortyfikowane miasto Metz. Była to pierwsza duża ofensywa przeprowadzona głównie siłami Armii Stanów Zjednoczonych w I wojnie światowej. Uderzenie zastało Niemców w trakcie wycofywania się[2], co oznaczało, że ich artyleria nie znajdowała się na pozycjach strzeleckich, a amerykański atak, wymierzony w kierunku zdezorganizowanych sił niemieckich, okazał się skuteczniejszy niż oczekiwano. Bitwa o Saint-Mihiel ugruntowała pozycję armii amerykańskiej w oczach sojuszników francuskich i brytyjskich, a także ponownie zademonstrowała kluczową rolę artylerii podczas I wojny światowej i trudności w zaopatrywaniu tak potężnych armii, gdy te znajdowały się w ruchu. Amerykańskie natarcie załamało się, ponieważ artyleria i zapasy żywności pozostały z tyłu na błotnistych drogach. Atak na Metz nie został zrealizowany, ponieważ Naczelny Dowódca Aliantów marszałek Ferdinand Foch nakazał wojskom amerykańskim marsz w kierunku Sedanu i Mézières, co doprowadziło do ofensywy w Meuse-Argonne[3].

Przypisy

  1. Michael Hanlon: St. Mihiel Offensive. 1998. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  2. a b J. Richard: Battle of St. Mihiel. History of War, 2007. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  3. R.F. Weigley: The American way of war: a history of United States military strategy and policy. Bloomington: Indiana University Press, 1977, s. 203. ISBN 978-0253280299. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Front zachodni (I wojna światowa)
  • p
  • d
  • e
  • Amiens
  • 2. Somma
  • Arras
  • Scarpe
  • Mont Saint-Quentin
  • Havrincourt
  • Saint-Mihiel
  • Épehy
  • Canal du Nord
  • St. Quentin Canal
  • Meuse-Argonne
  • 5. Ypres
  • Beaurevoir
  • Cambrai
  • Courtrai
  • Sella
  • Valenciennes
  • Sambra
  • LCCN: sh85127174
  • J9U: 987007531745405171